“ตกลงแกจะลาออกจริงเหรอวะ....อยู่ช่วยกันก่อนไม่ได้เหรอ?”
จักรกฤษณ์นั่งหน้าโต๊ะทำงานของเพื่อนรัก ด้วยสีหน้าท่าทางมั่นใจกว่าทุกครั้ง
“ฉันเป็นเลขาท่านอเนก ในเมื่อท่านเกษียณตัวเองแล้ว ฉันจะอยู่ทำไมวะ ฉันยืนยันคำเดิม นี่ก็กินเวลามาจะสามเดือนแล้ว ได้เวลาที่ฉันต้องไปซะทีว่ะ"
"แล้วใครจะทำงานให้ฉันวะ"
"อ้าว ก็คู่หมั้นแกไง"
"แกก็เห็น..."
"เอาน่า เข็น ๆกันไป ไงก็ต้องเป็นผัวเมียกันอยู่แล้วนี่...ว่าแต่ คุณกุลเธอชอบอะไรคุณวิไลนักหนาวะ ถึงได้สนับสนุนให้เธอเข้ามาทำงานที่บริษัท สอนงานยากมาก สอนเท่าไหร่ก็ไม่จำ ฉันไม่เคยสอนใครยากเท่านี้เลยอ่ะ”
“นั่นไง ฉันถึงอยากให้แกอยู่...อยู่กับฉันต่อนะโว๊ย”
“อย่าเลยว่ะ...คุณวิไลต่างหากที่ต้องอยู่กับแกไปตลอดชีวิตไอ้จอม"
คนฟังอึ้งไป "อืม...สิริวิไล...คือคนที่ฉันเลือกแล้ว"
"เอาเป็นว่าฉันจะสอนงานเธอให้ดีที่สุดแล้วกัน เพื่อให้เธอเก่งขึ้นให้ได้” จักรกฤษณ์ให้คำ
