อัคราอยากจะปลอบประโลมเธอใจจะขาดอยู่แล้ว หากต้องยับยั้งชั่งใจเอาไว้อย่างที่สุด เพราะหญิงสาวไม่ได้เปิดโอกาสให้เขาก้าวล่วงเข้าไปในชีวิตของเธอขนาดนั้น เธอเคารพเขาในฐานะรุ่นพี่ และสำคัญกว่านั้น ในฐานะคุณหมอกับคนไข้เสียด้วย
เขาจึงปล่อยให้เธอได้ใช้เวลากับตัวเองอย่างเต็มที่...เท่าที่เธอต้องการ...เพื่อชำระล้างความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลที่กลั่นออกมาเป็นน้ำตามากมายเหล่านั้น
ทว่า...น้ำตาของผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ไร้คนข้างกายที่เธอเฝ้ารัก...มันทำให้คนนอกอย่างเขารู้สึกคร่ำเครียดและหดหู่ไปด้วยจริง ๆ
ผู้หญิงคนนี้น่ารักจะตาย...ใครนะ...ทิ้งเธอลง!
เขาล่ะอยากจะเห็นหน้าผู้ชายโง่คนนั้นเสียจริง...และอยากจะต่อยสักเปรี้ยงให้รู้สึกตัวว่ากำลังทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตไปแล้ว...ไอ้ห่วย!!!
"ฮึ่ม!"
“ขอโทษนะคะพี่อ้น...ขวัญขอเวลาอีกสักครู่นะคะ” ใบหน้าสวยเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา ยามมองมาด้วย
