สองหนุ่มย่างเท้าเข้ามาในห้องพักสุดหรูได้ไม่เกินหนึ่งนาทีเท่านั้น โทรศัพท์ของจอมทัพก็ดังขึ้น ซึ่งเป็นสายจากมารดาเลี้ยงของเขาเอง
“คุณแม่!”
จริงสิ...เขาลืมไปเลยว่าเพิ่งเห็นมารดาที่ตลาด เขายังแปลกใจอยู่เลยว่ามารดามาถึงภูเก็ตตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกกับเขา
“ไอ้จักร...แกไปจัดการเรื่องไอ้ช่างภาพปากหมานั่นให้ด้วยนะ ทำให้มันหุบปากเรื่องฉันให้ได้ จะเอาเงินหรือเอาอะไรยัดปากมันก็ตามใจ ให้เรื่องมันจบ ๆ ไป ตอนนี้ฉันมีเรื่องปวดหัวมากพอแล้ว! ”
“เออ! รู้แล้วน่า แล้วคู่หมั้นแกล่ะ คงตกใจแย่"
เขาลืมไปเลย...
"แกก็...จัดการให้ด้วยแล้วกัน...หาตั๋วส่งกลับกรุงเทพฯได้เลยยิ่งดี เพราะถึงยังไงก็คงไม่ได้ทำงานต่อแล้วล่ะ พับงานไปก่อน เพราะดูจากสภาพของไอ้บ้านั่น คงนอนโรงพยาบาลอีกหลายวัน"
"คงยอมหรอก เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะลองหาทริปช็อปปิ้งแบรนด์เนมที่ห้างหรู ๆให้เธอแล้วกัน ส่วนแก อยู่ห้องนะโว๊ย อย่าเพิ่
