ความอบอุ่นจากกายเธอทำให้เขารู้สึกสั่นสะเทือนไม่น้อย แต่มันก็ไม่สามารถลบล้างความแค้นในใจที่เขามีต่อเธอได้ เพราะความสุขของเธอ คือความทุกข์ของมารดา
“ขวัญอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้จัง”
“ผมก็เหมือนกัน”
“ฝนหยุดแล้ว...คุณกลับห้องไปได้แล้วนะคะ”
“โธ่ขวัญ...ผมอยาก...ผมอยากอยู่กับคุณ”
“ขวัญจะอยู่กับคุณค่ะ...จะอยู่ใกล้ ๆใจคุณทุกวินาทีเลย แต่ตอนนี้ คุณต้องกลับไปนอนที่ห้องของคุณนะคะ”
“ผู้หญิงอะไร...ใจร้ายชะมัดเลย”
เธอกับเขาจูบลากันอย่างอ่อนหวาน ก่อนชายหนุ่มจะออกจากห้องพักของเธอไป อย่างแสนเสียดาย..
“อ่า...คิดว่าจะรอดไปจนถึงเมื่อไหร่?”
จอมทัพยิ้มร้าย ขณะเดินกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องพักของเธอสักเท่าไหร่นัก สำหรับคืนนี้เขายอมให้เธอเล่นตัวเพื่ออัพราคาไปก่อน..
“แต่พรุ่งนี้ผมไม่ปล่อยคุณไปแน่!”
จอมทัพกลับมาที่ห้องพักของตัวเองด้วยหัวใจกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก เขาคิดไม่ตกทีเดียวว่าควร
