ไปดื่มกาแฟกันดีกว่าไหม เดี๋ยวตาชงให้คุณร็อบด้วยนะคะ ตาเพลียๆ นิดหน่อยจ้ะ”
ลลิตาโอบรอบเอวเพื่อนสาวเดินไปที่มุมพักผ่อน ลมเป่าลมออกจากริมฝีปากจิ้มลิ้ม โรเบอร์โตลอบสังเกตกิริยาของเพื่อนภรรยา เขาคิดว่าต้องมีอะไรสักอย่างแน่นอน
เขาไม่ใช่คนชอบจับผิด แต่ช่างสังเกต
“เป็นห่วงตานะจ๊ะ อย่าทำงานหนักเกิน เดี๋ยวขึ้นเงินเดือนให้”
ด้วยความที่รักเพื่อนทำให้น้ำเหนือกุมมือเพื่อนเอาไว้
“ไม่ต้องหรอกน้ำ แค่นี้ตาก็...”
ลลิตาก้มหน้าซ่อนน้ำตา รู้สึกผิดจนพูดไม่ออก
“พี่ขอตัวก่อนนะครับ คุยกันตามสบายเถอะ”
โรเบอร์โตรู้ว่าถ้าเขาอยู่ด้วยอาจทำให้ทั้งสองคุยกันไม่สะดวก อย่างไรน้ำเหนือมีอะไรก็ต้องเล่าให้เขาฟังอยู่แล้ว เขาไม่อยากทำตัวให้ทั้งสองอึดอัดที่จะคุยกัน
“ก็อะไรจ๊ะ” น้ำเหนือถามยิ้มๆ
“หมายถึงเงินเดือนของตาก็เยอะแล้วไงจ๊ะ แค่นี้ก็เกรงใจน้ำจะแย่ ตาอยู่คนเดียว ไม่ต้องกินต้องใช้อะไรมาก”
ลลิตารีบพูด หลังจากม
