เขาปัดๆ โซฟาตัวยาวทำเป็นที่นอน แล้ววางหมอนก่อนขึ้นไปนอน ห่มผ้าถึงต้นคอ แอบชะโงกไปดูประตูห้องนอนของหญิงสาวเล็กน้อย แค่นี้ก็ชื่นใจ
ลลิตาพยายามข่มตาให้หลับก็ไม่ยอมหลับ เธอผุดลุกขึ้นจากที่นอนนุ่ม ค่อยๆ ย่องไปที่ประตูห้องแง้มออกไปดูน้าชายของเพื่อนที่นอนอยู่ เมธาหลับไปแล้ว เขาคงเหนื่อยเพราะต้องทำอาหาร ทำงานบ้าน เธอเพิ่งรู้ว่าเขาได้ลาพักร้อนยาวก็ตอนที่น้ำเหนือโทร.มานั่นเอง
ร่างอวบย่องออกไปดูเขาใกล้ๆ ดังใจคิด ผ้าห่มที่เขาห่มตกลงบนพื้น มือบางค่อยๆ หยิบขึ้นมาห่มให้
เปรี้ยง!!!
“ว้าย!!!”
ลลิตาผวาเข้ากอดรัดร่างที่ลุกขึ้นมาเพราะเสียงฟ้าผ่า หญิงสาวเข้าสู่อ้อมกอดของเมธาอย่างแนบแน่น ใบหน้าซุกที่อกกว้างด้วยความรู้สึกตกใจกลัว
“ไม่ต้องกลัวนะครับ” มือหนาลูบไหล่ลูบหลังให้หญิงสาวเพื่อปลอบโยนให้คลายจากความหวาดกลัว
ลลิตาค่อยๆ ได้สติ เงยหน้าจากที่ซุกอกกว้างขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา ก่อนจะหน้าแดงเรื่อเมื่อเผลอให้
