และอบอุ่นใจทุกครั้งที่เขาไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขอีก แถมยังช่วยทำงานอย่างแข็งขันไม่เหมือนแต่ก่อน แค่นี้เธอก็สุขใจแล้ว เธอไม่ได้อยากขออะไรมากมายไปกว่านี้อีก
ลลิตาชะงักฝีเท้าเมื่อเดินออกมาจากห้องแล้วได้กลิ่นอาหาร เสียงในห้องครัวเล็กๆ ทำให้เธอคิดไปว่าคงเป็นชูใจหรือไม่ก็แตงโมมาทำอาหารให้กิน
“ตื่นแล้วเหรอครับ น้าทำอาหารเยอะแยะเลย”
แต่เสียงที่ทักเธอออกมาจากห้องครัวพร้อมกับร่างสูงเดินถือจานอาหารมาวางบนโต๊ะทำให้ลลิตาขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ
“น้าเห็นในตู้เย็นมีอาหารหลายอย่าง ก็เลยลงมือทำ ตากับลูกในท้องจะได้ทาน หิวหรือยังเอ่ย น้าทำของโปรดตาทั้งนั้นเลยนะ”
เมธาเร่งจัดโต๊ะอาหารเล็กๆ อย่างคล่องแคล่ว
“หิวค่ะ แต่ตาไม่อยากรับประทานอาหารฝีมือน้าเมธ” เธอไม่อยากโกหกความรู้สึกของตัวเอง อยากรู้ว่าเขาจะตอบว่าอย่างไร
เมธาชะงักไปเล็กน้อย เล็กน้อยเท่านั้น เขาเริ่มจัดโต๊ะอาหารใหม่อย่างไม่ย่อท้อ ลลิตาไม่สน
