โรเบอร์เย้าภรรยาร่างอวบที่ขัดถูเขาเหมือนจะกลืนกิน น้ำเหนือค้อนให้เล็กน้อย ก่อนที่มือซนจะซุกไปที่แก่นกายชาย
“โอ้ว...” ชายหนุ่มสะดุ้งในความแสนซนของภรรยาสาวที่นั่งทับเขาอยู่ในอ่างน้ำใบโต
“ก็คิดถึงนี่นา” น้ำเหนืออุบอิบตอบลูบๆ คลำๆ ด้วยความคิดถึง ห่างหายจากการร่วมรักมาหลายวันแล้วชักอยากจะปล้ำสามีขึ้นมาตงิดๆ
“จริงเหรอครับ ดีใจจังที่เมียคิดถึง” โรเบอร์โตดึงนิ้วของภรรยามางับเล่น เธอก็ยังลูบๆ เขาอยู่อย่างนั้น
“คิดถึงสิคะ นอนร้องไห้ทุกคนคืนเลย สามีน่ะหอบผ้าหอมผ่อนหนีออกจากบ้านซะงั้น” เธอว่าอย่างงอนๆ
“ขอโทษครับ พี่นี่แย่จังทำให้น้ำต้องร้องไห้ ต่อไปพี่จะไม่ให้คนดีร้องไห้แล้วนะครับ”
โรเบอร์โตไล้แก้มนวลอย่างทะนุถนอม เขาไม่ชอบให้คนรักร้องไห้ ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม
“ต้องไถ่โทษให้น้ำมากๆ เลยนะคะ” เธออ้อนขออย่างน่ารัก
“ให้ไถ่โทษทั้งวันทั้งคืนเลยครับ” กลายเป็นเขาเองที่ต้องไถ่โทษ แต่โรเบอร์โตก็
