ร่างหนาเอาแต่นั่งมองน้ำมนต์นิ่งเพราะไม่รู้จะทำยังไงต่ออีกคนก็ยังนอนหลับตาพริ้มใบหน้าขาวๆซีดเป็นไก่ต้ม ใจกลางสาวก็ยังคงมีเลือดออกจนเสื้อที่ดินแดนใส่ให้น้องแดงฉานไปด้วยเลือด
- 20:30 น. -
ช่วงค่ำดินแดนเดินขึ้นไปบนห้องนอนหวังไปเอาผ้าห่มลงมาให้แต่ทว่าเมื่อกลับลงมาก็เห็นร่างบางเดินโซซัดโซเซออกไปยังประตูหน้าบ้านในมือเรียวกำมือถือราคาแพงของตัวเองเอาไว้แน่น
“ น้องน้ำมนต์! ” เสียงหมอธันเอ่ยเรียกน้ำมนต์เสียงหลงเมื่อเห็นสภาพอิดโรยของคนไข้ที่เขาเพิ่งอนุญาตให้กลับบ้านไป
พรึบ!
หมอธันรีบวิ่งมาช้อนอุ้มน้ำมนต์เมื่อเห็นน้องตั้งท่าจะล้มทั้งยืนน้ำมนต์หอบร่างที่แสนบอบช้ำเดินมาหน้าบ้านก่อนหน้าเธอได้ส่งข้อความพร้อมโลเคชั่นไปหาหมอธัน
“ น้องน้ำมนต์! น้องน้ำมนต์! ” แขนแกร่งเขย่าร่างเล็กในอ้อมแขนเบาๆพร้อมเอ่ยเรียก สายตาอันเฉียบแหลมของหมอกวาดสายตามองไปตามลำคอจนมาถึงชายเสื้อที่เปื้อนไปด้วยเลือดแค่นั้นหมอก็รู้
