“ หึ ! เงียบเสียงเธอซะ ” ดินแดนหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะเอ่ยบอกให้น้ำมนต์เงียบ
“ ไม่! ปล่อย ” น้ำมนต์ที่อยากไปให้พ้นจากตรงนี้เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
มือหนาราวกับคีมคีบล็อกข้อมือเล็กของน้ำมนต์ตรึงไว้กับโซฟาจนข้อมือเล็กๆแดงเถือกไปเพราะแรงบีบของดินแดน
“ อือ! ฮือ… ”
ใบหน้าหล่อก้มลงไปไซ้ที่ซอกลำคอขาวเนียนก่อนที่ลมหายใจของเขาต้องสะดุดเมื่อได้กลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำมนต์ น้ำมนต์ที่รักในความสะอาดและชอบความเป็นธรรมชาติของร่างกายเธอใช้เพียงแค่ครีมอาบน้ำกับแป้งเด็กใบหน้านวลสวยไร้ซึ่งเครื่องสำอางค์ พวงแก้มมีเลือดฝาดแดงระเรื่อโดยไม่ต้องปรุงแต่งใดๆ เสียงที่เคยใส่ร้องไห้โฮออกมาเมื่อคนพี่จรดปลายจมูกลงบนลำคอของเธอ น้ำสีใสไหลออกมาไม่ยอมหยุด เธอรู้ว่าเขาใจร้ายและไม่ชอบเธอแต่ใครจะคิดว่าเขาร้ายถึงขนาดพยายามขืนใจเธอ
” อย่า!! กรี๊ด! อย่าทำน้ำมนต์แบบนี้เลยนะคะ “
ลิ้นร้อนลากเลียไปตามเนินเนื้อของน้ำมนต์ จนมาถึงยอดไตสีห
