เธอต้องรับผิดชอบ

1988 คำ

- ช่วงเย็นของวัน - “ น้ำมนต์แพรกลับก่อนนะได้เวลานัดแล้ว ” ใบหน้าสวยก้มลงไปมองนาฬิกาข้อมือราคาแพงที่สวมใส่อยู่ก่อนจะเอ่ยบอกเพื่อนออกไป “ อือ! ขอบใจนะจ๊ะที่อยู่คุยกับน้ำมนต์ทั้งวันเลย ” “ จ๊ะ…แพรไปก่อนดูแลรักษาตัวเองจากพ่อหนุ่มขั้วโลกเหนือให้ดีนะ คนอะไรนั่งหน้านิ่งได้ทั้งวัน ” แพรว่าเอ่ยกระซิบกระซาบต่อว่าดินแดนให้เพื่อนฟัง “ ไปละ บ๊ายนะเจอกันวันมะรืนที่มหาลัย ” “ ฝากน้ำมนต์ด้วยนะคะคุณดินแดน สวัสดีค่ะ ” แพรว่าเอ่ยบอกดินแดนก่อนจะยกมือไหว้อย่างมีมารยาทและเดินออกจากห้องไป ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง แกร๊ก…. เสียงประตูเปิดเข้ามาหมอธันเดินยิ้มหล่อเข้ามาจนดินแดนที่รอยยิ้มนั้นนึกอยากถีบยอดหน้าไอ้หมอหนุ่มขึ้นมาทันที “ เหอะ ! “ เสียงดินแดนหัวเราะเบาๆในลำคอให้กับหมอก่อนจะปรายตามองอย่างผู้ชนะเพราะต่อให้มันจะแสนดีแค่ไหนยังไงน้ำมนต์ก็ต้องแต่งงานกับเขาอยู่ดี “ น้องน้ำมนต์อาการดีขึ้นมากแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม