หนูน้อยอิงฟ้าเดินเข้ามาหาพ่อเงียบ ๆ พร้อมกับกระเป๋าใบเล็กที่สะพายไว้บนไหล่ ธีร์ธัชมองหน้าลูกสาวอย่างไม่เข้าใจ แต่อะไรบางอย่างในแววตาลูกมันทำให้เขาเย็นวาบไปทั้งตัว
“พ่อคะ” เสียงเรียกเบา ๆ ผู้เป็นพ่อฝืนยิ้มให้กับลูกสาวที่แสนน่ารัก
“ว่าไงครับลูก?”
หนูน้อยยกมือขึ้นจับสายกระเป๋าที่สะพายอยู่ไว้แน่น ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและชัดเจน อย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“หนูจะไปอยู่กับแม่อัยวาค่ะ”
ธีร์ธัชนิ่งอึ้ง ไม่มีเสียงใด ๆ ตอบกลับ ไม่มีคำถาม มีแค่หัวใจที่เหมือนถูกของมีคมเฉือนลงช้า ๆ ลูกสาวกำลังจะบอกว่าจะทิ้งเขาให้อยู่คนเดียว เพื่อที่ตัวเองจะไปอยู่กับแม่สองคนเพียงเท่านั้นสินะ แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาต้องยอมรับ เพราะความสุขของลูกต้องมาก่อนเสมอ ก่อนจะพยักหน้ารับเบา ๆ เข้าใจและจะไม่ฉุดรั้งไว้อย่างคนที่เห็นแก่ตัวเหมือนเดิมอีก
“พ่อเข้าใจแล้วลูก”
“แม่อัยรักหนูหนูรู้สึกได้ หนูอยากอยู่กั
