หนึ่งเดือนต่อมา
เสียงหัวเราะของเด็กหญิงตัวน้อยที่ดังแว่วออกมาจากในบ้าน อัยวานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่หน้าบ้าน เธอนั่งฟังเสียงนั้นด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข หนึ่งเดือนแล้วหลังจากวันที่ออกจากโรงพยาบาลมา ลูกสาวตัวน้อยก็มาพักอาศัยอยู่ร่วมบ้านด้วยไม่ยอมกลับ แขนซ้ายที่เคยเข้าเฝือกตอนนี้ใกล้จะได้ถอดเฝือกออกแล้ว
ลูกน้อยกำลังหัวเราะร่า ในขณะที่อชิกำลังเล่นเป็นมอนเตอร์คอยไล่จับหลานสาวให้วิ่งไปรอบ ๆ บ้านด้วยกัน เสียงหัวเราะของหนูน้อยดังสดใสจนทำให้หัวใจของคนเป็นแม่อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
อัยวาเพิ่งเคยสัมผัสว่าความรู้สึกของคำว่าแม่จริง ๆ มันเป็นแบบนี้ไหน การที่ต้องตื่นเช้ามาพร้อมกับเสียงลมหายใจของใครอีกคน การได้กล่อมลูกหลับในตอนกลางคืน ได้อาบน้ำแต่งตัวให้ ช่วยถักเปียให้สวย ๆ และเดินทางไปโรงเรียนพร้อมกัน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาคือสิ่งที่เธอเคยวาดฝันไว้เมื่อนานมาแล้วและตอนนี้ฝันนั้นก็เกิดข
