เสียงกริ่งหน้าพักดังขึ้นหลายต่อหลายครั้ง แล้วก็ตามด้วยเสียงเคาะประตูเรียกซ้ำ ๆ เหมือนกับไม่ได้ดั่งใจคนข้างนอก
“โอ๊ย! ใครนะเคาะไม่มีมารยาทเลย” วริษาบ่นขึ้น เพราะเสียงที่ดังต่อเนื่องมันทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิด
“นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ขอความร่วมมือด้วยครับคุณวริษา”
เสียงที่เอ่ยขึ้นทำเอาคนที่นั่งอยู่ในบ้านถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ แต่ยังคงไม่แตกตื่นและยังทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เธอรีบเดินไปเปิดประตูออก พร้อมกับยิ้มทักทายคนที่อยู่ด้านนอก แต่ไม่ทันคิดว่าจะได้เห็นธีร์ธัชยืนกอดอกอยู่ข้างเจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายด้วยเหมือนกัน
“มีอะไรกับฉันงั้นเหรอคะ ยกโขยงกันมาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ”
“ไปทำอะไรไว้ เธอรู้ตัวดีอยู่นะวริษา” น้ำเสียงที่เยือกเย็นตอบกลับ สายตาคมดุจับจ้องมองหน้าภรรยาในสมรสตาเขม็ง
“ทำอะไร ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ฉันอยู่ของฉันดี ๆ คุณจะมาใส่ร้ายอะไรฉันอีกฮะธีร์?”
“เธอนี่มันยังตี
