“แล้วใครเป็นคนบัญญัติว่าคนเราต้องทำอาชีพเดียวล่ะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับยักไหล่ แล้วถือวิสาสะมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างตรงไปตรงมา เธอดูไม่สดใสและผอมซูบลงเยอะจนเขาอดใจหายไม่ได้
“ฉันพบคุณก็ดีแล้วค่ะ ฉันไปรอคุณที่บาร์ทุกคืน แต่คุณก็ไม่ยอมไป ฉันมีเรื่องสำคัญอยากจะถามคุณ” เมรีญาไม่รอช้าเตรียมเอ่ยถามในสิ่งที่คาใจทันที
“รอผมทุกคืน? ผมควรดีใจไหมเนี่ยที่คุณติดใจผม…”
เวทัสพูดอย่างมีเลศนัย ซึ่งเมรีญารู้ดีว่าเขาจะสื่อถึงอะไร ใบหน้าของหญิงสาวจึงแดงขึ้นโดยอัตโนมัติทันที
“คนบ้า! หลงตัวเอง ที่ฉันอยากเจอคุณ ฉันมีเรื่องจะถามเกี่ยวกับเสี่ยจอมพล…”
“ตอนนี้ ผมอยู่ในเวลางาน ไม่สะดวกคุยเรื่องอื่น” ไม่ทันที่เมรีญาจะพูดจบ เวทัสก็พูดแทรกขึ้นทันที เพราะรู้ดีว่าเรื่องที่หญิงสาวจะพูดคือเรื่องอะไร แต่เขายังไม่อยากพูดเรื่องนี้กับเธอตอนนี้ เพราะมีแผนดีๆ ที่จะทำให้แม่กระต่ายน้อยเนื้อหวานออกไปทานข้าวด้วยกัน
“แต่
