ม่านไหมร้องไห้โฮ กอดร่างหนาของหลี่ไท่หยางไว้แน่น เธอนึกว่าเขาจะไม่มาหาเธอแล้ว ที่แท้เขารออยู่ในรถนี่เอง ปล่อยให้เธออิจฉาเฉินอวี้เหมยที่มีจางหลงคอยปลอบใจอยู่ได้ตั้งนาน
“รู้แล้วใช่ไหม ว่าการเป็นผู้หญิงของฉัน มันเป็นยังไง”
เขาถามเสียงอ่อน ลูบศีรษะคนขี้แยเบาๆ ปลอบประโลมให้หายขวัญเสีย
“ไหมกลัวมากๆ เลย แต่ไหมไม่ไปจากคุณหรอกนะคะ ไหมจะอยู่กับคุณ”
ม่านไหมยังยืนยันจุดยืนของตัวเอง ทั้งๆ ที่กลัวจนตัวสั่นน้ำตานองหน้า หลี่ไท่หยางยิ้มบางๆ จุมพิตซับน้ำตาบนพวงแก้มให้
“นี่แค่เริ่มต้น ต่อไปเธออาจต้องเจออะไรที่น่ากลัวและเลวร้ายมากกว่านี้” เขากระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น
ดวงตาคมทอดมองหญิงสาวในอ้อมแขนด้วยความห่วงใย วันนี้หย่งเผิงแค่ส่งคนมาลองเชิง หากมันสั่งให้ลงมือเต็มที่ม่านไหมอาจไม่รอด มาเฟียหนุ่มยิ้มร้ายเมื่อหย่งเผิงกำลังพาตัวเองมาติดกับอีกครั้ง ข้อหาแตะต้องดวงใจของหลี่ไท่หยางคงมากพอจะทำให้เขาลงมือจัดการกั
