ข้อต่อรอง
1635 คำ
“แม่คะพ่ออยู่หรือเปล่า” เสียงทักทายของสุพิชฌาย์ดังเข้ามาก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาถึงห้องนั่งเล่น คุณวิมลวรรณที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เงยขึ้นมองแล้วยิ้มให้กับลูกสาวคนเล็ก
“พ่ออยู่ในห้องทำงาน หนูมีอะไรหรือเปล่าเปียโน กลับมาถึงบ้านก็ถามหาพ่อเลย แล้วนี่กินข้าวกลางวันมาหรือยังล่ะ”
“หนูกินมาแล้วค่ะแม่”
“หนูเลิกเรียนเที่ยงไม่ใช่เหรอทำไมกลับถึงบ้านช้าจัง ไปเที่ยวกับเพื่อนมาเหรอ”
“เปล่าค่ะ หนูไปเยี่ยมอาจารย์ทรงวุฒิมาค่ะ”
“ทำไมลูกสาวแม่น่ารักอย่างนี้นะรู้จักไปเยี่ยมอาจารย์ด้วย แล้ววันนี้อาการของอาจารย์เป็นยังไงบ้าง”
“คุณหมออนุญาตให้กลับบ้านอีกสองวันข้างหน้าค่ะ”
“แล้วอาจารย์เขาบอกไหมว่าจะไปสอนเมื่อไหร่”
“สัปดาห์หน้าค่ะแม่”
“หนูไม่ต้องเรียนวันเสาร์แล้วแบบนี้ก็ดีนะจะได้พักผ่อน ว่าแต่หนูถามหาพ่อทำไมเหรอ”
“หนูอยากจะคุยกับพ่อเรื่องที่พ่อเคยพูดไว้ว่าอยากให้หนูไปเรียนต่อต่างประเทศค่ะ”
“หนูเปลี่ยนใจแล้วใช่ไหมเปียโน” คุณวิมลวรรณถามด้วยความตื่นเต้นและดีใจเพราะก่อนหน้านี้เธอพยายามขอร้องให้ลูกสาวไปเรียนต่อปริญญาโทแต่สุพิชฌาย์ก็ปฏิเสธตลอด
“หนูว่าเราไปคุยพร้อมกันสามคนดีกว่ามั้ยคะแม่”
“เอางั้นก็ได้จ้ะ” คุณวิมลวรรณเดินตามลูกสาวเข้าไปในห้องทำงานซึ่งตอนนี้คุณสุชาติกำลังนั่งดูเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงาน
“พ่อคะงานยุ่งหรือเปล่า” หญิงสาวเห็นบิดาทำหน้าเครียดก็เลยลังเลว่าจะพูดเรื่องนี้ดีหรือเปล่า
“ไม่ยุ่งหรอกแค่อ่านรายงานการประชุม หนูมีอะไรหรือเปล่าลูก”
“หนูมีเรื่องจะคุยกับพ่อค่ะ” หญิงสาวนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามบิดาขณะที่มารดาก็นั่งลงบนเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ข้างกัน
“มีอะไรจะคุยท่าทางซีเรียสเชียว”
“พ่อเคยบอกว่าอยากให้หนูไปเรียนต่อต่างประเทศใช่ไหมคะ”
“อย่าบอกนะว่าตอนนี้ลูกเปลี่ยนใจแล้วใช่ไหม พ่อดีใจจัง เดี๋ยวพ่อจะรีบติดต่อเพื่อนที่นั่นให้ดูมหาวิทยาลัยและหาที่พักให้นะ”
“ใจเย็นสิคะพ่อหนูยังเรียนจบไม่จบเลย”
“แต่เราก็ต้องเตรียมไว้ก่อน แล้วหนูคิดยังไงถึงอยากจะไปเรียนต่อล่ะ”
“ไม่คิดยังไงหรอกค่ะ ก็แค่คิดว่าบางทีมันน่าจะเป็นผลดีกับมหาวิทยาลัยของเรา”
“ลูกสาวพ่อโตแล้วจริงๆ นะรู้จักคิด”
“พ่อคะแต่หนูอยากขออะไรพ่อกับแม่สักอย่างหนึ่งก่อน”
“นั่นไงพอคิดแล้วเชียวจู่ๆ ก็ยอมไปเรียนต่อได้ง่ายๆ แล้วจะขออะไรพ่อกับแม่ล่ะ”
“หนูขอย้ายออกไปอยู่คอนโดได้ไหม”
“ทำไมล่ะลูก บ้านเราก็ไม่ได้อยู่ไกลมหาวิทยาลัยเลยนะจะออกไปอยู่คอนโดคนเดียวให้มันลำบากทำไม” คุณวิมลวรรณรีบห้ามเพราะไม่อยากให้สุพิชฌาย์ต้องออกไปอยู่ที่อื่น
“ก็หนูอยากฝึกดูแลตัวเองอยากลองอยู่คนเดียวว่าหนูจะใช้ชีวิตได้ไหม เผื่อไปอยู่ต่างประเทศหนูจะได้ไม่ลำบากมาก ถ้าพ่อกับแม่ยอมให้หนูออกไปลองฝึกใช้ชีวิตหนูก็จะไปเรียนตามที่พ่อกับแม่ต้องการค่ะ”
“นี่หนูกำลังต่อรองกับพ่อและแม่ใช่ไหม”
“ใช่ค่ะพ่อสนใจข้อเสนอของหนูไหมล่ะ”
“แล้วหนูอยากจะย้ายไปอยู่ที่ไหนล่ะ คอนโดที่ว่านั่นมันปลอดภัยไหม อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยหรือเปล่า”
“พ่อเห็นคอนโดที่อยู่ก่อนถึงมหาวิทยาลัยของเรามั้ยคะ ที่เพิ่งสร้างใหม่ได้ไม่นาน”
“อ๋อ....พ่อเห็นแล้ว หนูอยากอยู่คอนโดนั่นเหรอลูก”
“ค่ะได้ไหมคะพ่อ มันแพงเกินไปหรือเปล่า”
“ไม่หรอกถ้าหนูสนใจจริงๆ เดี๋ยวพ่อจะให้ผู้ช่วยติดต่อเจ้าของคอนโดให้นะ”
“พ่อคะหนูอยากจัดการเอง”
“หนูจะติดต่อเองให้มันยุ่งยากทำไมล่ะลูก แม่ว่าให้คนของพ่อจัดการดีกว่าถึงเวลาหนูก็หิ้วกระเป๋าเข้าไปอยู่เลย”
“ถ้าให้คนของพ่อติดต่อให้มันสะดวกกว่า แต่หนูอยากลองฝึกทำอะไรด้วยตัวเอง หนูว่ามันคงไม่ยากเท่าไหร่แค่ติดต่อซื้อคอนโดสักห้องส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายหนูจะมาบอกพ่อกับแม่อีกทีได้ไหมคะ”
“เอาอย่างงั้นก็ได้พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูลองไปดูก่อนแต่ถ้าอยากให้พ่อช่วยก็โทรบอกพ่อตกลงไหม”
“ตกลงค่ะพ่อ”
“ถ้าพ่อให้ย้ายออกไปอยู่ข้างนอกแล้วสัญญากับพ่อนะว่าจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศจริงๆ ไม่ใช่พอถึงเวลานั้นแล้วมาอิดออดไม่ยอมไป”
“พ่อคะหนูสัญญาเลยค่ะ ว่าเรียนจบแล้วหนูจะไปเรียนต่อต่างประเทศจริงๆ ตอนนี้หนูจริงจังกับการฝึกใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวมาก หนูไม่อยากไปอยู่ที่นู่นแล้วใช้ชีวิตลำบากค่ะ” หญิงสาวพยายามอธิบายเหตุผลเพราะอยากให้บิดายอมให้ตนเองย้ายออกไปอยู่คอนโดถึงแม้จะเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ แต่เธอก็คิดว่าจะใช้เวลาที่เหลือจีบอาจารย์ปณัยกรให้ได้ก่อนที่ตัวเองจะไปเรียนต่อ
“พ่อเชื่อใจหนูนะ” ”
“ขอบคุณค่ะพ่อ ขอบคุณค่ะแม่ หนูรักพ่อกับแม่ที่สุดเลยค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ”
“จะรีบไปไหนเหรอเปียโน”
“จะไปคุยกับเพื่อนค่ะแม่”
“อย่าลืมลงมากินข้าวเย็นกับพ่อกับแม่นะ”
“ค่ะแม่หนูไม่ลืมหรอกค่ะ หนูไปก่อนนะคะ” หญิงสาวรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนด้วยความดีใจเมื่อแผนการที่จะย้ายไปอยู่ใกล้กับอาจารย์ปณัยกรมารออยู่ตรงหน้า
เมื่อขึ้นมาถึงบนห้องก็ส่งข้อความไปในไลน์กลุ่มนัดวิดีโอคอลกันในอีก 15 นาทีต่อมา
“มีเรื่องอะไรสำคัญเหรอเปียโนถึงจะนัดคุยแบบนี้” ณัฐมลถามด้วยความสงสัยเพราะเพิ่งจะเจอกันไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าแต่แล้วสุพิชฌาย์ก็ไลน์มาบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะเล่าให้ฟัง
“ฉันจะย้ายออกไปอยู่คอนโด”
“อะไรนะ / อะไรนะ” ทั้งณัฐมลและเจนิตาตกใจกับคำตอบที่ได้ฟังจากเพื่อน
“เกิดอะไรขึ้นแกจะย้ายไปอยู่คอนโดทำไมบ้านแกกับมหาวิทยาลัยก็ใกล้กันนิดเดียวนะ” เจนิตาถามคนแรก
“ฉันอยากฝึกใช้ชีวิตด้วยตัวเองไงล่ะ”
“ฉันไม่เชื่อหรอกเปียโนบอกมาตามตรงเลยนะว่าแกคิดจะทำอะไร แล้วคอนโดที่ว่านั่นอยู่ที่ไหน”
“ก็คอนโดใกล้ๆ มหาวิทยาลัยไงล่ะใบตอง ที่เพิ่งสร้างเสร็จน่ะฉันว่าจะย้ายเข้าไปอยู่ที่นั่น”
“แล้วมันจะมีห้องว่างให้แกเหรอ ป่านนี้คนน่าจะซื้อหมดแล้วมั้ง”
“ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่ยังไงฉันจะต้องหาทางเข้าไปอยู่ที่นั่นให้ได้”
“ฉันว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ แกบอกพวกฉันสองคนมาเลยนะว่าทำไมจู่ๆ ถึงจะย้ายออกไปอยู่คอนโดหรือทะเลาะกับพ่อกับแม่” ณัฐมลตั้งข้อสังเกต
“ไม่ได้ทะเลาะกับพ่อกับแม่หรอก แต่ฉันอยากลองฝึกใช้ชีวิตด้วยตัวเองเพราะถ้าเรียนจบพ่อกับแม่ก็ต้องส่งไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ”
“แต่ฉันว่ามันน่าจะมีเหตุผลอื่นนะ การไปเรียนต่อต่างประเทศแกไม่จำเป็นต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียวในคอนโด แกน่าจะอยู่บ้านใช้ชีวิตให้สุขสบายก่อนที่จะไปออกไปเผชิญโลกมากกว่า ฉันว่าเหตุผลของแกมันไม่เมคเซ้นส์เลยสักนิด”
“ใช่บอกความจริงฉันมาเดี๋ยวนี้นะ” เจนิตาก็ไม่เชื่อเหตุผลของสุพิชฌาย์อีกคน
“ฉันอยากย้ายไปอยู่ใกล้ๆ กับอาจารย์ไนท์น่ะ”
“นี่แกเป็นเอามากนะ แล้วรู้ได้ยังไงว่าอาจารย์เขาพักอยู่ที่ไหน”
“ก็วันนี้เขาเผลอหลุดปากออกมาว่ากำลังจะไปอยู่คอนโดน่ะฉันต้องสืบให้ได้ว่าเขาพักอยู่ห้องไหนแล้วฉันจะต้องหาห้องที่อยู่ใกล้ๆ เขา” สุพิชฌาย์พูดอย่างมุ่งมั่น
“เอาจริงเหรอแก”
“แกก็รู้นี่ฉันชอบเขามากจริงๆ นะ”
“แต่ฉันว่านี่มันเกินไปหน่อยหรือเปล่า”
“ไม่หรอกฉันมีเวลาอยู่เมืองไทยอีกไม่นานนะแก ฉันต้องรีบจีบเขาให้ติด”
“แล้วถ้าเกิดจีบติดแล้วเขาไม่ให้แกไปเรียนต่อขึ้นมาล่ะ ถึงตอนนั้นจะทำยังไง”
“เรื่องนั้นยังไม่คิดเลยเอาไว้ให้จีบเขาติดก่อน แกรู้มั้ยวันนี้ฉันไปเยี่ยมอาจารย์ทรงวุฒิกับเขาแล้วก็ไปกินข้าวกับเขาด้วยนะ ยิ่งอยู่ดูใกล้ฉันยิ่งชอบ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้พูดน้อยแต่ดูมีเสน่ห์สุดๆ ไปเลย”
“ฉันสองคนคงห้ามแกไม่ได้ ดูท่าแล้วแกจะจริงจังกับผู้ชายคนนี้มากจริงๆ นะเปียโน”
“ก็ใช่น่ะสิเจน ฉันจริงจังกับเขามากจริงๆ ฉันรู้สึกว่าเขานั่นแหละผู้ชายที่พระเจ้าส่งมาให้ฉัน”
“เฮ้อ.....ขอให้แกสมหวังก็แล้วกันนะ”
สามเพื่อนสนิทคุยกันต่ออีกพักใหญ่ก่อนจะวางสายสุพิชฌาย์ยิ้มให้กับโทรศัพท์ตรงหน้าและเริ่มวางแผนขั้นต่อไปว่าถ้าหากได้ไปอยู่คอนโดเดียวกับอาจารย์ปณัยกรแล้วเธอจะต้องทำยังไงให้ได้ใกล้ชิดเขา
- ผู้เขียน
