“เปียโนตอนนี้คุณเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ”
“หนูก็ไม่คิดเปลี่ยนใจอยู่แล้วค่ะ” หญิงสาวตอบอย่างแน่วแน่
“ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณมีความสุขและจะไม่เสียใจเลยที่เป็นแฟนผม”
ปณัยกรจูบไปบนหน้าผากช้าๆ สุพิชฌาย์หลับตาเมื่อเขาประทับรอยจูบอย่างแผ่วเบาลงบนเปลือกตาทั้งสองข้างแล้วเลื่อนลงมาที่แก้มแดงระเรื่อวนหยอกล้ออยู่กับริมฝีปากบาง ฝ่ามือดันท้ายทอยเพียงนิดก่อนจะจุมพิตแผ่วเบาจนสุพิชฌาย์เคลิบเคลิ้ม ปากเล็กเผยออกตามแรงอารมณ์อีกครั้ง
ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มหญิงสาวจูบตอนแบบที่เขาทำอย่างกล้าๆ กลัวๆ นั่นยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของปณัยกรให้แตกกระเจิงจูบของทั้งสองร้อนแรงขึ้นไปตามอารมณ์ปรารถนาที่เก็บไว้มานาน
ลิ้นหนาเข้าไปควานหาน้ำหวานจากโพรงปากเล็ก ปลายลิ้นตวัดเกี่ยวพันกันไปมา เขานำเธอตาม สุพิชฌาย์เรียนรู้ไปกับปณัยกรทีละนิดทั้งสองกำลังจมลงสู่กองเพลิงแห่งตัณหา
เขาผละจูบออกเมื่อเห็นว่าตอนนี้เธอกำลังจะขาดอากาศหายใจเพร
