แหล่งข้อมูลที่ดี
928 คำ
สุพิชฌาย์และครอบครัวนั่งรถมายังโรงพยาบาลที่อาจารย์ทรงวุฒิรักษาตัวอยู่คุณสุชาติและคุณวิมลวรรณเข้าไปสอบถามอาการขณะที่หญิงสาวก็นั่งอยู่ข้างๆ กับภรรยาของอาจารย์ทรงวุฒิ เธอชื่ออาจารย์กิ่งแก้วตอนนี้ท่านสอนอยู่ในมหาวิทยาลัยรัฐบาลที่เดียวกับอาจารย์ปณัยกร
เธอแนะนำตัวกับสุพิชฌาย์และให้หญิงสาวเรียกว่าพี่แก้วแทนที่จะเรียกว่าอาจารย์
“เป็นยังไงบ้างคะน้องเปียโนอาจารย์ที่ไปสอนแทนอาจารย์ทรงวุฒิสอนดีไหม”
“ก็ดีค่ะแต่น้อยกว่าอาจารย์ทรงวุฒินิดหนึ่ง” หญิงสาวพูดแล้วยิ้มให้อาจารย์ทรงวุฒิซึ่งตอนนี้ท่านนอนอยู่บนเตียงแล้วขายังใส่เฝือกอยู่
“แบบนี้ก็ค่อยสบายใจหน่อย”
“อาจารย์ไม่ต้องห่วงเรื่องสอนหรอกนะครับ ผมว่ารักษาตัวเองให้หายก่อนหายเมื่อไหร่ก็ค่อยกลับไปสอน” คุณสุชาติรีบบอก
“หมอบอกไหมคะว่าอาจารย์จะออกจากโรงพยาบาลตอนไหน” สุพิชฌาย์ถามเพราะอยากรู้ว่าตัวเองมีโอกาสจะได้เจอกับอาจารย์ปณัยกรอีกกี่ครั้ง
“ก็น่าจะอีกไม่นานหรอกเปียโน”
“พวกหนูคงคิดถึงอาจารย์แย่เลย”
“อย่ามาทำเป็นพูดดีหน่อยเลยอาจารย์ว่าพวกหนูคงจะชอบอาจารย์คนใหม่จนลืมอาจารย์”
“ใครจะลืมได้ล่ะคะ พวกเรารอให้อาจารย์กลับไปสอนอยู่ อันนี้จริงอาจารย์ไนท์ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่ติดอยู่อย่างเดียวค่ะ”
“ติดอะไรเหรอบอกอาจารย์มาได้เลยเดี๋ยวอาจารย์จะบอกอาจารย์ไนท์ให้ปรับการสอน”
“ไม่เกี่ยวกับการสอนหรอกค่ะ”
“มันยังไงกันเหรอเปียโน หนูพูดให้ชัดสิ แม่ฟังหนูพูดจนงงไปหมดแล้ว”
“ก็เรื่องที่พวกหนูไม่ค่อยชอบก็คือต้องตื่นเช้าวันเสาร์มาเรียนน่ะสิคะ”
“เรื่องนี้อาจารย์เองก็ช่วยไม่ได้นะเพราะปกติแล้วอาจารย์ไนท์เขาจะสอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยอื่นตารางการสอนแน่นมาก นี่อาจารย์ต้องไปขอร้องเลยนะเขาถึงยอมมาสอนแทน แต่ก็มาได้แค่วันเสาร์พวกหนูก็อดทนหน่อยนะ”
“ค่ะอาจารย์ หนูขอให้อาจารย์หายไวๆ นะคะ”
สุพิชฌาย์และครอบครัวคุยกับอาจารย์ทรงวุฒิและภรรยาอยู่ไม่นานก็ขอตัวกลับ
หญิงสาวเดินตามบิดามารดาออกมาจากห้องจากนั้นก็หยุดเดิน
“เป็นอะไรมีอะไรหรือเปล่าเปียโน”
“หนูมีอะไรจะถามอาจารย์ทรงวุฒินิดหน่อยค่ะ พ่อกับแม่ไปรอที่รถเลยนะคะ เดี๋ยวหนูจะรีบตามไป” หญิงสาวบอกกับบิดามารดาก่อนจะรีบวิ่งกลับมาที่ห้องของอาจารย์อีกครั้ง
“อ้าว...เปียโนลืมอะไรหรือเปล่า” อาจารย์ทรงวุฒิถามลูกศิษย์ที่กลับเข้ามาในห้องพักอีกครั้ง
“เปล่าค่ะ หนูมีอะไรจะถามพี่แก้วนิดหน่อยค่ะ”
“จะถามอะไรพี่ก็ถามมาได้เลยค่ะ”
สุพิชฌาย์เดินไปนั่งข้างๆ ภรรยาของอาจารย์ทรงวุฒิก่อนจะกระซิบเบาๆ
“พี่แก้วคะพอดีเพื่อนหนูฝากถามว่าอาจารย์ไนท์ยังไม่มีแฟนหรือยังคะ”
“ท่าทางเขาเย็นชาแบบนั้นจะมีผู้หญิงที่ไหนชอบล่ะ”
“แล้วอาจารย์หรือนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยไม่มีใครชอบอาจารย์ไนท์เลยเหรอคะ”
“ก็มีหลายคนชอบและพยายามเข้าหาแต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้กับความเย็นชาน่ะ พี่ฝากบอกเพื่อนหนูด้วยนะถ้าใครคิดที่จะจีบอาจารย์ไนท์ก็เตรียมตัวอกหักได้ เลยอาจารย์เขาไม่สนใจผู้หญิงหรอก”
“หมายความว่ายังไงคะหรืออาจารย์เขาชอบผู้ชาย”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะน้องเปียโนเพียงแต่อาจารย์ไนท์เขาไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่พี่ก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันนะหรือบางทีเขาคงยังไม่เจอคนที่ชอบมั้ง”
“แล้วเขาชอบผู้หญิงแบบไหนคะ พี่แก้วรู้ไหม”
“พี่ไม่รู้หรอกค่ะ พี่กับเขาสอนที่เดียวกันแต่ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ ถ้าน้องเปียโนอยากรู้ก็ลองถามอาจารย์วุฒิดูสิ”
“จะถามอะไรเหรอเปียโน กระซิบกันนานแล้วนะ”
“อาจารย์สัญญาก่อนว่าถ้าหนูถามแล้วอาจารย์จะตอบ”
“คำถามมันยากไหม”
“ไม่หรอกค่ะ”
“งั้นก็ถามมา”
“เพื่อนหนูอยากรู้ว่าอาจารย์ไนท์ชอบผู้หญิงแบบไหน” เธอรีบเอาเพื่อนมาอ้าง
“คำถามยากจัง อาจารย์เองก็ไม่รู้ด้วยสิ”
“ว้า....” หญิงสาวทำท่าทางผิดหวัง
“เปียโนอยากรู้หรือเพื่อนอยากรู้กันแน่” กิ่งแก้วเห็นท่าทางก็พอเดาออกแล้วว่าคนที่ถามเรื่องนี้น่าจะเป็นสุพิชฌาย์เองไม่ใช่เพื่อนอย่างที่เธออ้าง
“เพื่อนค่ะพี่แก้ว”
“พี่วุฒิคะ แก้วว่ายังไงก็ลองแอบถามอาจารย์ไนท์หน่อยก็แล้วกันนะคะว่าชอบผู้หญิงแบบไหน ลูกศิษย์ของพี่จะได้รู้ไว้”
“ถ้าอาจารย์เจอเขาแล้วจะถามให้ก็แล้วกันนะ”
“ขอบคุณมากค่ะอาจารย์”
“แล้วจะให้บอกไหมว่าใครถาม”
“อย่านะคะ หนูไม่อยากให้เขารู้ว่าพวกหนูในห้องกำลังสนใจเขา” สุพิชฌาย์รีบห้าม
“เอางั้นก็ได้อาจารย์จะไม่บอกว่าใครถาม”
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะอาจารย์หนูขอตัวกลับก่อนค่ะ ไปนะคะพี่แก้ว”
“โชคดีจะ ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มโทรหาพี่นะ”
“ได้เลยค่ะ”
- ผู้เขียน
