MY MAFIA. 6
"อ๋อ สงสัยจะแยกไม่ออกจริงๆ สินะ เพราะเหี้-อย่างนายคงจะหิวจนตายลาย!" หิวไม่เลือกเวลา ไม่รู้จักกาลเทศะ เราไม่เคยรู้จักกันแล้วมาทำกิริยาแบบนั้นใส่กัน ถ้าไม่ให้เรียกเหี้ยแล้วจะเรียกอะไร
"มันจะมากไปแล้วนะ!"
"ทำไม! มีปัญหาอะไร!?" ฉันเชิดหน้าขึ้นแล้วตอบกลับเขาไปอย่างไม่เกรงกลัว บอกเลยว่าพอฉันรู้ว่าเขาเป็นใคร มันยิ่งทำให้ฉันเจ็บใจและเกลียดเขามากขึ้นไปอีก และมันทำให้ฉันแทบจะลืมการกระทำแย่ๆ เมื่อสักครู่ของเขาไปเลย
ไอ้หน้าตาหล่อมันก็หล่ออยู่หรอก หล่อมากๆเลยด้วย แต่นิสัยเสียของเขามันเลยทำให้ความหล่อที่เขามีกลายเป็นศูนย์ไปเลย
"เธออยากมีปัญหากับฉันมากนักใช่มั้ย" พูดจบเขาก็นั่งลงแล้วยื่นมือมาบีบแก้มฉันทันที จนฉันต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"โอ้ย!"
"ฉันอุตส่าห์จะปล่อยเธอไปแล้วเชียว แต่ก็ช่วยไม่ได้นะ ในเมื่อเธอมาแส่หาเรื่องเอง"
"ปล่อยฉันนะ...ไอ้เหี้ย!" ฉันมองเขาตาขวางก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกับด่าเขาไปอย่างไม่ยอม ถึงแม้จะโดนเขาบีบแก้มอยู่แต่ฉันก็ไม่ได้เกรงกลัวใดๆ จะบอกว่าไม่กลัวเลยก็ไม่ใช่ ฉันกลัวค่ะแต่ต้องทำใจดีสู้เสือเข้าไว้ ไม่สิต้องบอกว่าใจดีสู้เหี้ยถึงจะถูก และต้องยอมรับเลยว่าสายตาเขาที่มองฉัน มันแทบจะกินเลือดกินเนื้อฉันได้เลย
"หึ! ปล่อยแน่ เพราะคนอย่างเธอฉันไม่เก็บไว้กินนานหรอก!" เขาพูดพร้อมกับใช้สายตามองฉันตั้งแต่หัวจดเท้าด้วยสายตาหยาบโลน มันเดาได้ไม่ยากเลยว่าที่เขามองเขาหมายถึงอะไร
"ไอ้เลว!!" ฉันด่าเขาออกไปอีกครั้งอย่างสุดจะทน
"ฉันเลวได้มากกว่าที่เธอคิดอีก...อย่ามาปากดีกับฉัน ถ้าไม่อยากเจ็บตัว" เขากัดฟันพูดขึ้นมาอย่างข่มอารมณ์ ก่อนจะผลักฉันด้วยมือที่บีบแก้มฉันไว้ จนฉันหน้าหันไปอีกทางอย่างช่วยไม่ได้...
"อ๊ะ!" แต่อย่าคิดว่าคนอย่างฉันจะยอมให้ใครมาทำร้ายตัวเองแล้วไม่ตอบโต้ ในจังหวะที่ฉันคิดว่าเขาน่าจะเผลอ ฉันก็รีบถอดรองเท้าอีกข้างออกเพื่อจะฟาดใส่หัวเขาอีกครั้ง
หมับ!
"คิดจะทำร้ายฉันซ้ำสอง...ไม่รู้เหรอว่ามันคือการคิดสั้น!?" เขาจับมือฉันที่ถือรองเท้าและกำลังจะฟาดหัวเขาได้ ก่อนจะเหยียดยิ้มร้ายๆ ที่มุมปากแล้วพูดออกมาด้วยเสียงนิ่งๆ แต่โคตรดุดัน!
"ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้า!" ฉันพูดและพยายามบิดมือออกจากมือเขาที่จับมืนฉันไว้แน่นและแรง!
"คิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอมาทำร้ายฉันอีกเป็นรอบที่สามงั้นเหรอ"
"ปล่อย! ถ้าฉันหลุดออกไปได้ศพนายไม่สวยแน่!"
"หึๆ ขู่ฉัน?"
"ไม่ได้ขู่ ฉันทำจริง!"
"งั้นก็น่าเสียดายหน่อยนะ เพราะเธอคงไม่มีโอกาสหลุดออกไปจากฉันได้ง่ายๆ หึ!" พูดจบเขาก็อุ้มฉันขึ้นพาดบ่าทันทีโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว และพอตั้งสติได้ฉันก็โวยวาย ทั้งทุบตีหลังเขาไปแบบรัวๆ แรงมีเท่าไหร่ใส่ไปให้หมด หากแต่มันก็ไม่เป็นผล
"ไอ้เหี้ย! ไอ้เลว! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! นายจะพาฉันไปไหน ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่า! ไอ้ผู้ชายคนนี้มันทำร้ายฉัน!!" ฉันพยายามตระโกนร้องให้คนช่วย แต่ก็เหมือนจะเปล่าประโยชน์เพราะเด็กสนามที่อยู่แถวนั้น ทำได้แค่มองแต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยสักคน กลัวอะไรกันวะ!?
"จิ๊!!" เขาไม่สนใจที่จะตอบคำถามของฉัน เอาแต่มุ่งเดินไปข้างหน้าอย่างเดียว และฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาจะพาฉันไปไหน แต่แน่นอนว่าไม่ได้พากลับไปที่ห้องที่มีเพื่อนๆ อยู่แน่นอน
และระหว่างทางที่เขาพาฉันเดินมา ฉันก็แหกปากร้องมาทั้งทาง ทั้งทุบหลังเขา ทึ้งหัว ใช้เท้าถีบทุกอย่าง แต่เขาก็ไม่ได้มีวี่แววว่าจะสะทกสะท้านอะไรเลย เพียงแต่ส่งเสียงจิ๊ออกมาอย่างรำคาญก็แค่นั้น
"ไอ้บ้า! คอยดูฉันจะไปแจ้งตำรวจให้มาจับนาย!" มาทำแบบนี้กับฉันแล้วอย่าคิดว่าจะได้ตายดี
"เงียบ! เลิกแหกปากสักที รำคาญ" เขาพาฉันเดินมายังรถหรูคันหนึ่งที่มีคนเปิดประตูรออยู่ จากนั้นเขาก็ตะคอกใส่ฉันเสียงดังอย่างหงุดหงิด
"ไม่อยากให้แหกปากก็ปล่อยสิวะ ไอ้เหี้ยย กรี๊ดดดดดด!!" และฉันก็ต้องกรี๊ดออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเขาผลักฉันให้เข้ามานั่งในรถโดยที่ฉันไม่ได้เต็มใจและไม่ทันตั้งตัว
"หนวกหู...ไอ้หยางออกรถ!"
"ครับนาย..." พอเขาพูดจบ คนที่ชื่อหยางอะไรนั้นก็ขับรถออกไปตามคำสั่งเขาทันที
"ปะ...!!"
"เงียบ!! ถ้าไม่เงียบฉันจะทำให้เธอร้องไม่ได้อีกต่อไป" เขารีบชี้หน้าขู่ฉันเมื่อเห็นฉันกำลังจะเปิดปากโวยวายอีกครั้ง และมันทำให้ฉันต้องยอมเงียบ เพราะตอนนี้ไม่ได้อยู่ในที่สาธารณะแบบตอนนั้นแล้ว และบางทีถ้าฉันไม่เชื่อฟังเขาอาจจะฆ่าฉันทิ้งแบบเงียบๆ ก็เป็นได้
เพราะฉะนั้นตอนนี้ฉันก็เลยจะขอเซฟตัวเองไว้ก่อน ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่บอกเลยว่าฉันจะเอาเรื่องเขาให้ถึงที่สุด...
Vegus talk.
[ฮัลโหล ไอ้สัสกัส! ไอ้ต้นหอมอยู่กับมึงใช่ปะ!?] ไอ้ทราฟฟิคถามผมขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูร้อนรนทันทีที่ผมกดรับสายของมัน
"เออ อยู่กับกู" ผมเหลือบตาไปมองผู้หญิงที่นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างๆ แล้วตอบคำถามไอ้ทราฟไปนิ่งๆ และพอยัยต้นหอมได้ยินผมพูด เธอก็มีแววตาตื่นแล้วแหกปากออกมาอีกทันที
"ช่วยด้วยย! ไอ้เลวนี่มันจับตัวฉันมา ช่วยด้วยค่า!!"
"หุบปาก!" ผมหันไปตะคอกใส่ยัยนั่นเสียงดัง เมื่อเธอแหกปากขึ้นมาอีกครั้ง ผู้หญิงบ้าอะไรเสียงโคตรแหลม แล้วก็โคตรปากดีอีกด้วย
[ไอ้กัส!? มึงจะทำอะไรเพื่อนกูวะ พากลับมาส่งเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ย] ไอ้ทราฟพูดขึ้นมาอย่างร้อนรนทันทีที่ได้ยินเสียงของยัยนั่น
"หึ! ช่วยไม่ได้ว่ะ เพื่อนมึงแม่งอยากมาอวดดีกับกูก่อนเอง" ผมพูดกลับไปเสียงนิ่งๆ ไม่ได้มีท่าทีตื่นตระหนกกับอาการร้อนรนของไอ้ทราฟ
[ไอ้กัส ยัยนั่นเป็นเพื่อนกู] มันเริ่มใช้น้ำเสียงที่แข็งขึ้นในการคุยกับผมเพื่อสื่อให้ผมรู้ว่ามันจริงจัง
"เออกูรู้" ผมรู้ว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทของมัน รวมถึงไอ้เจ้าขุน กับไอ้พัตเตอร์ด้วย
[แล้วก็เป็นพี่สาวของไอ้วินเซนต์...] แถมยังพ่วงตำแหน่งพี่สาวของไอ้วินเซนต์อีก...
เพราะแบบนี้ไง ผมเลยเลือกที่จะไม่สนใจเธอตั้งแต่แรก ตั้งแต่ที่เธอเดินมาชนผมอยู่หน้าห้องน้ำ แต่เธอกลับรนหาที่อยากจะลองดีกับผมเอง
และสิ่งที่ทำให้ผมปล่อยผ่านไปไม่ได้เลยก็คือ...เธอโยนรองเท้าใส่หัวผม ซึ่งมันคือการหยามผมมาก เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้มาทำแบบนี้กับผมได้ และอีกอย่างผมไม่ใช่คนดีที่จะยอมให้ใครมาทำอะไรผมได้ ไม่เว้นแม้กระทั่งผู้หญิง
[ไอ้กัส ถือว่ากูขอ...เฮีย! ผมขอคุยหน่อย] ไอ้ทราฟฟิคพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง ก่อนที่ไอ้วินเซนต์มันจะมาคุยกับผมแทน
[เฮีย ถ้าเฮียยังเห็นผมเป็นน้องอยู่ อย่าทำอะไรพี่สาวผม...]
"..."
[ถือว่าผมขอ...] ผมเหลือบตาไปมองยัยนั่นที่ยังนั่งขึงตาใส่ผมอยู่อีกครั้งพลางนึกกลับไปยังตอนที่คุยกับไอ้วินเซนต์ก่อนที่ผมกับมันจะแข่งรถกัน จากนั้นสักพักผมก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูดขึ้น...
"เออ กูจะไม่ทำอะไรพี่สาวมึง"
Vegus talk end.