ชายหนุ่มร่ายมนตร์เพื่อเสกผลไม้ทิพย์ไว้ในอุ้งมือ
“คนดีกินเสียสิ จะได้หายจากความเหนื่อยล้า” เขากระซิบชิดใบหูหอม แต่หญิงสาวอืออาด้วยความเหนื่อยอ่อน ปิแอร์กัดผลไม้ทิพย์เข้าปากก่อนจะทำตามวิธีของเขา
“ในเมื่อเจ้าไม่ตื่นก็คงต้องใช้วิธีนี้” เขาประกบริมฝีปากหนาทาบทับบนกลีบปากช้ำสีแดงระเรื่อของหญิงสาวเพื่อป้อนผลไม้ทิพย์ให้ ผลไม้วิเศษที่อาจารย์อูลก้ามอบให้เขาเป็นที่ระลึกก่อนกลับไปยังโลกเวทมนตร์
ทันที่ได้กลืนกินผลไม้ทิพย์ทำให้ร่างทั้งสองที่เหน็ดเหนื่อยหายเป็นปลิดทิ้ง ณัฐรวีเงยหน้าสบตาสีมรกตที่แพรวระยับด้วยความขัดเขิน เธออายซุกอกกว้างเขาแน่นไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบสายตาเขาแม้แต่น้อย
“เจ้าเป็นเมียของข้าสมบูรณ์แบบแล้ว” เขาเชยคางมนให้สบสายตาคมเข้ม
แกมแดงปลั่งบ่งบอกถึงความเขินอายทำให้เขาอดใจไม่ไหวต้องก้มลงจุมพิตด้วยความมันเขี้ยว
“คุณอย่าทิ้งฉันไปนะคะ” เธอขอคำมั่นสัญญา
“ไม่มีทางแน่นอนที่รัก ข้าไม่มีวันทิ้
