ปิแอร์รั้งร่างของหญิงสาวเดินสำรวจสวนดอกไม้กว้างจนทั่ว เขาพาเธอไปแช่น้ำร้อนอีกด้าน แม้ในโลกเวทมนตร์ก็อาจทำให้พ่อแม่แม่มดป่วยได้ น้ำที่นี่จึงเป็นน้ำที่มีความสำคัญหรือเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ของโลกเวทมนตร์ หากได้แช่กายก็จะทำให้ผิวพรรณผุดผ่อง ปราศจากโรคภัยต่างๆ
“อุ่นกำลังดี” ณัฐรวีใช้มือจุ่มลงในน้ำเพื่อทดสอบอุณหภูมิ
“ไว้วันหลังข้าจะพาเจ้ามาแช่ แต่ตอนนี้ข้าจะพาเจ้าไปส่งก่อน ได้เวลาที่เจ้าต้องพักผ่อนแล้ว” เขายื่นมือใหญ่แข็งแกร่งมาตรงหน้าเธอ หญิงสาวส่งมือให้เขาพากลับบ้านด้วยความสุขอิ่มเอมใจ
ปิแอร์กดจุมพิตที่แก้มระเรื่อหอมจรุง ห่มผ้าให้หญิงสาว ณัฐรวดีแทบไม่อยากนอนด้วยซ้ำ เธออยากให้ถึงเช้าเร็วๆ จะได้จุมพิตแก้คำสาป และเธอจะได้เห็นเขาในเวลากลางวันซะที
“เจ้านอนเถอะ ข้าจะรอเจ้า คนดีของข้า” เขาลูบไล้ใบหน้านวลคล้ายกล่อม แม้จะพยายามฝืนสายตาเพียงไรแต่หญิงสาวก็เผลอหลับจนได้
ณัฐรวดีสะดุ้งตื่นจากเตียงนอนกว้า
