“ขา... คุณอะตอม” เสียงหวานขานรับด้วยดวงตาหยาดเยิ้ม
ช่างยั่วเสียจริง เอกภาพได้ยินเสียงและเห็นสายตาหวาดหยดที่สบด้วยก็สะท้านในอก เรือนกายหนุ่มผงาดกล้าขึ้นมาทันที
“แบบนี้ไม่ใส่เสียดีกว่า” เขาว่าให้
“ไม่ใส่ก็ถอดสิคะ” หญิงสาวยิ้มแพรวพราวดวงตาเป็นประกาย คนอยากปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นน้อยตาเป็นประกายระยับ
“งั้นก็ถอดออก” คนพูดทำท่าจะถอด
คนที่ยั่วให้ถอดวิ่งหนี ร่ายมนตร์เพียงแค่เสี้ยววินาทีก็หลุดออกปลิวไปตามสายลม คนวิ่งตามไม่อยากปลดอีกแล้วอยากทำอย่างอื่นมากกว่า เพราะตอนนี้สิ่งที่อยากเห็นล่อตาล่อใจกำลังสั่นไหวไปมาท้าทายให้เขาเข้าไปสัมผัสฟอนเฟ้น
“หนีไม่รอดแล้ว” เอกภาพทำท่าจะตะครุบร่างที่แกล้งหยุดยืนนิ่งอยู่ด้านหน้า เขาใช้ลำแขนแกร่งทั้งสองคว้าร่างเธอไม่ได้ ต้องผิดหวังคว้าอากาศแทน
“ไปไหนแล้ว แน่จริงอย่าใช้เวทมนตร์สิ” เอกภาพเหลียวมองรอบกาย เห็นร่างเปลือยเปล่าขาวนวลชวนน้ำลายหกกำลังยืนยิ้มยั่วเขาอยู่
“
