อดัมส์กล่าว เดินไปยังเครื่องบินที่เกยอยู่กับโขดหินริมฝั่ง เพราะว่าส่วนที่เป็นทุ่นลอยด้านล่างที่มีไว้สำหรับแล่นลงจอดกลางน้ำ กระแทกโขดหินจนหักออกฉีกจากกัน
พิชาร์ทอดสายตามองร่างสูงใหญ่ของอดัมส์ ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับน้ำเปล่าหลายขวดที่หิ้วไว้ในมือทั้งสองข้าง
“ระหว่างนี้ก็ไม่ต้องกังวลนะครับ… ยังไงเราต้องได้กลับออกไปจากเกาะนี้แน่ๆ… ”
อดัมส์กล่าวปลอบให้หญิงสาวคลายกังวล ในเครื่องบินยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกอีกหลายอย่างที่ทำให้ยังชีพได้ รอเพียงแค่พายุพัดผ่านไปแล้วฟ้าเปิด ตอนนั้นอดัมส์มั่นใจจะต้องมีคนออกตามหาจนเจออย่างแน่นอน
“จะอาบน้ำไหมครับ… มีน้ำจืดอยู่ในถังด้านหลังกระท่อมนะครับ… ”
น้ำจืดที่อดัมส์บอก… ก็คือน้ำในถังแกลลอนพลาสติกสีน้ำเงินสามถังที่ชาวประมงเอามาวางทิ้งไว้เพื่อรองน้ำฝนเก็บไว้ใช้ในระหว่างที่เรือแล่นเข้ามาหลบพายุที่เกาะแห่งนี้
“ค่ะ… ”
พิชาร์ตอบ…
รอจังหวะให้ฝนซาเม็ดแล้วเดินออกไ
