เป็นเสียงของ ‘ทอมม์’ ชายร่างสูงใหญ่วัยหกสิบปีซึ่งเป็นพ่อของอดัมส์ ตรงเข้าสวมกอดกับลูกชายด้วยความดีใจ จ้องมองพิชาร์ที่เดินตามออกมาจากกระท่อม
“พิชาร์… ”
เป็นเสียงของ ‘การันย์’ ชายหนุ่มผู้เป็นคู่หมั้นของพิชาร์ ตรงเข้ามาสวมกอดกับพิชาร์ด้วยความดีใจเมื่อเห็นหล่อนปลอดภัย
ห่างออกไปไม่มากแลเห็นทีมกู้ภัยเกือบสิบคนกำลังตรงเข้ามาที่กระท่อม
“คุณปลอดภัยดีใช่ไหม… บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า… ”
การัยน์ต้องถามก็เพราะเห็นสภาพของเครื่องบินน้ำที่ปีกข้างหนึ่งและทุ่นลอยน้ำหักพังเกยอยู่กับโขดหินริมหาด
“พิชช์ไม่เป็นไรค่ะ… ”
พิชาร์ตอบคำถามคู่หมั้น แทนตัวเองสั้นๆ ว่า ‘พิชช์’ ด้วยความเคยชินเมื่อพูดกับการันย์
“โชคดีที่คุณปลอดภัย… รู้ไหมผมเป็นห่วงคุณแทบแย่… ”
การันย์กอดหล่อน… จูบที่หน้าผากของพิชาร์ ก่อนจะเดินดุ่มๆ เข้ามาที่กระท่อม
การันย์มองดูสภาพภายใน…
ใจปวดแปลบ… ยังเห็นร่องรอยของการก่อกองไฟและแก้วกาแฟที่วา
