อดัมส์นิ่งรอให้หล่อนเชื่อมั่น… เพื่อจะตอบคำ ‘รับ’ หรือจะ ‘ปฏิเสธ’
ถ้าหล่อนรับคำ เขาจะพาหล่อนจูงมือกันก้าวเดินไปหาบาทหลวงที่กำลังยืนรอทำพิธีอยู่ท่ามกลางสายตาของแขกเหรื่อที่รอฟังอย่างใจจดใจจ่อไปด้วยกัน
“ได้ไหมครับ… ผมขอเป็นเจ้าบ่าวของคุณได้ไหมครับ… ”
อดัมส์ขออีกครั้ง…
คราวนี้ถึงกับคุกเข่าลงกับพื้นทราย สีหน้าจริงจังและแววตาที่เงยมองหล่อนอย่างวิงวอน ทำให้พิชาร์รีบตอบ
“ได้สิคะ… ได้ค่ะ… ”
เจ้าสาวตอบทั้งน้ำตาคลอ รีบดึงมือเจ้าบ่าวที่ไม่มีใครคาดคิดให้ลุกขึ้นยืนท่ามกลางสายตางุนงงและประหลาดใจของบรรดาแขกเหรื่อที่ลุกขึ้นยืนปรบมือกันพร้อมเพรียงทั้งที่ก็งงๆ มองอดัมส์กับพิชาร์พากันเดินเข้าไปหน้าแท่นทำพิธีที่บาทหลวงยืนรออยู่
อีกห้าเดือนต่อมา
ภายหลังจากแต่งงานและจดทะเบียนสมรสกันแล้ว อดัมส์ตัดสินใจมาใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไทยกับพิชาร์
และด้วยความที่เป็นคนรักทะเลด้วยกันทั้งคู่ ทั้งสองจึงตัดสินใจมาซื้อบ
