ครืด ครืด ครืด ~
ขณะที่ขากำลังย่างกรายเข้าไปในตัวของบริษัท โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเธอก็สั่นครืดขึ้นมา ทำให้ร่างบางต้องหยุดชะงักและหยิบโทรศัพท์ออกมา ชั่วครู่เดียวเธอก็เดินต่อในทันที
"สวัสดีค่ะ"
( พักกลางวัน มีนัดหรือยังครับ ผมจะชวนมาทานข้าวข้างนอก )
"อ๋อ ไม่มีนะคะ"
( งั้นเรา..นัดเจอกันที่ร้านอาหารเหมือนเดิมไหม หรือให้ผมแวะไปรับดี )
"เข้ามารับฉันที่บริษัทก็ได้ค่ะ"
( โอเคครับ )
"ค่ะ"
เธอตอบกลับปลายสายไปก่อนจะกดปุ่มวางสาย จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปทำงาน ไหนๆ มันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอก็บอกนายหัวให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยจะดีกว่า
"สะ สวัสดีค่ะคุณน้ำตาล"
"อ้อ สวัสดีค่ะคุณเลขา ตกใจอะไรขนาดนั้นคะ"
"คือ...คือตอนนี้ คุณศิวกรรออยู่ที่ห้องทำงานค่ะ"
"อ๋อ...ขอบคุณนะคะ"
เธอตอบกลับเสียงเรียบก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
แกร๊ก ~
"มาทำไมอีกคะ"
"นี่คือคำทักทาย ?"
"คำถามค่ะ ตอบด้วย"
"ก็ใน
