สามสัปดาห์ต่อมา...
ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาบ้านเมธาวณิชย์ดูจะครึกครื้นกว่าบ้านหลังอื่นๆในระแวกเดียวกัน แต่ละวันมีรถราวิ่งเข้าออกแทบตลอดเวลา ซึ่งแขกเหรื่อที่มาล้วนมีจุดมุ่งหมายเดียวกันคือการมาเล่นกับหนูน้อยดอกรักหลานสาวคนเล็กของบ้าน เมื่อลูกเป็นที่รักใคร่ของคนอื่นก็ไม่แปลกที่คนเป็นแม่จะยิ้มหน้าบานหัวใจพองโต แต่ทว่ากลับเทียบไม่ได้เลยกับตอนนี้ที่พุดน้ำบุษย์ต้องตื่นลงมาต้อนรับแขกคนพิเศษที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากเยอรมันที่หน้าบ้านตอนตีสาม
หัวใจของพุดน้ำบุษย์เต้นรัวตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาของอดีตสามีที่มีอีกสถานะสำคัญคือพ่อของลูก
“ลงจากเครื่องพี่ก็ตรงมาที่นี่เลย พี่ขออาบน้ำที่ห้องดอกบัวนะครับ”
ปิยังกูรบอกกับแม่ของลูกที่เปิดประตูออกมาต้อนรับด้วยใบหน้าสวยใสทั้งที่เธอเพิ่งจะตื่นนอน จากตอนแรกที่แพลนเอาไว้สองสัปดาห์แต่ต้องลากยาวไปถึงหนึ่งเดือนเต็มทำให้ปิยังกูรค่อนข้างหัวเสีย อยากจะขัดคำ
