พุดน้ำบุษย์กลับมาถึงบ้านตอนหกโมงเย็นทั้งที่ตอนแรกตั้งใจเอาไว้ว่าจะกลับถึงบ้านไม่เกินห้าโมงเย็น แต่เพราะคุยกับโรงงานผลิตไม่ได้ข้อสรุปทำให้กินเวลายืดเยื่อไปเป็นชั่วโมง กว่าจะคุยกันได้ลงตัวก็ทำเอาจารวีอารมณ์เสียอยู่หลายครั้ง จากคราแรกที่ตั้งใจจะมาหาหลานก็ต้องเปลี่ยนใจ เพราะไม่อยากพาหน้าเหวี่ยงๆมาให้หลานเห็น
คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่กำลังเดินเข้าบ้านอดแปลกใจไม่ได้ที่ไม่เห็นลูกสาวตัวอวบวิ่งขาเบียดหน้าตั้งผมหน้าม้ากระจุยกระจายออกมารับ เลยคิดว่าลูกสาวตัวอวบอาจจะนอนหลับเพราะวิ่งเล่นกับพี่อชิเหนื่อยมาทั้งวัน
แต่ทว่าไม่ใช่...
ภาพตรงหน้าทำให้พุดน้ำบุษย์ต้องหยุดเดิน และภาพตรงก็คือคำตอบว่าทำไมลูกสาวตัวอวบของเธอถึงไม่ได้ออกไปรับเธอที่หน้าบ้านเหมือนตอนที่อยู่บ้านไร่ที่ไม่ว่าจะกลับมาถึงบ้านเวลาไหนก็จะเห็นร่างอวบๆของลูกยืนยิ้มกว้างให้เสมอ
ก็เตรียมใจเอาไว้แล้วตั้งแต่ก่อนย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพว่าไม่ช้าหรือเร
