วันต่อมา...
ณ บ้านเมธาวณิชย์ กรุงเทพมหานคร
สนามหญ้าหน้าบ้านหลังใหญ่ที่เคยเงียบเหงามานานหลายปีดูคึกคักครื้นเครงขึ้นทันตาเมื่อมีหลานทั้งสองมาวิ่งเล่นส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวให้คนแก่ที่ปลดเกษียณตัวเองออกมาอยู่บ้านที่วันๆสนใจแต่ต้นไม้ใบหญ้าพลอยได้ยิ้มพลอยได้หัวเราะไปด้วย ต่อไปสองตายายคงไม่เหงาแล้วเพราะมีหลานสาวตัวอวบช่างพูดเป็นนกแก้วนกขุนทองมาอยู่ด้วย
เด็กชายอชิรวัฒน์กับเด็กหญิงพุดพิชญาที่วิ่งเล่นไล่จับกันไปมาต่างเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับคุณพิชาญและคุณบุหงาได้เป็นอย่างดี คนแก่ที่เคยต้องไปรดน้ำต้นไม้ใบหญ้า ต้องไปสั่งการงานในครัวแล้วขึ้นไปเอนหลังพักผ่อนต่างพร้อมใจยกเลิกกิจวัตรประจำวันที่ทำมานานเพื่อดูแลหลาน ให้แม่ของหลานออกไปทำธุระข้างนอก
พุดน้ำบุษย์ออกไปดูร้านเพชรตั้งแต่ช่วงสายที่มาถึง แล้วจะเลยไปคุยเรื่องการผลิตกับโรงงานต่อ ส่วนแก้วเจ้าจอมยังอยู่ที่เชียงใหม่จะลงมากรุงเทพพร้อมสามีในสัปดาห
