วันต่อมา...
“ลูกยังไม่ตื่นเหรอ?” ปิยังกูรถามแม่ของลูกที่อยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีฟ้าน้ำทะเล ผมยาวถูกมัดรวบเป็นหางม้า ใบหน้าของเธอมันวาว มีเหงื่อเม็ดเล็กตรงไรผมแต่ก็ยังหน้ามอง เป็นภาพที่เคยคุ้นตาเมื่อหลายปีก่อน
ปิยังกูรไม่คิดว่าจะเห็นภาพนี้อีก ชายหนุ่มก็ไม่ต่างจากคนโลภมากเมื่อได้เห็นแล้วก็อยากจะเห็นอีกไปเรื่อยๆไม่มีสิ้นสุด
ซึ่งชายหนุ่มหวังว่าตัวเองจะได้รับโอกาสนั้น
โอกาสที่ครอบครัวของเขาจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันพ่อแม่ลูก
คนอื่นต้องจีบแฟนมาเป็นแม่ของลูกแต่ทว่านายปิยังกูรต้องจีบแม่ของลูกมาเป็นแฟนหน่ำซ้ำแม่ของลูกก็เคยเป็นเมียเขามาก่อนก็ดูแอดวานซ์ไปอีกแบบ แต่แม่ของลูกนี่สิ คงไม่ยอมให้เขาจีบง่ายๆ
“ยังค่ะ ปกติดอกรักตื่นหกโมงครึ่ง แต่เมื่อคืนเป็นวันแรกที่ลูกมาอยู่ที่นี่บัวก็เลยไม่อยากบังคับแกมากเกินไป ก็เลยปล่อยให้แกเล่นจนเหนื่อยแล้วหลับไปเอง... พี่โปรดอยากได้กาแฟสักแก้วมั้ยคะ หรือว่าดื่มม
