“แม่ยอกบัว”
พุดน้ำบุษย์ยิ้มกว้างให้ลูกสาวตัวอวบที่พอเห็นเธอเปิดประตูห้องเข้ามาก็ทิ้งขวดนมลุกขึ้นมานั่งทำตาใสแป๋วมองเธอเดินเข้าไปหาเหมือนทุกวัน ทุกเช้าก่อนออกจากห้องพุดน้ำบุษย์จะชงนมเตรียมเอาไว้ให้ลูกเสมอ เวลาที่ดอกรักตื่นนอนขึ้นมาจะได้หยิบขวดนมมาดื่มได้เลยโดยไม่ต้องรอเธอ
“ตื่นแล้วเหรอคะคนสวยของแม่ดอกบัว”
“ตื่นแย้วค่า ยอกยักกิงนมหมดเยย” นิ้วขวบๆชี้ไปที่ขวดนมที่เหลือแต่ขวดเปล่า
“เก่งมากเลยค่ะ”
“พ่อปดยู้ไหนเหยอคะ ยอกยักคิดถึงพ่อปด”
พุดน้ำบุษย์อยากจะงอนลูกซะจริงๆที่ตื่นขึ้นมาก็ถามหาพ่อทันที อะไรจะคิดถึงกันขนาดนั้น ได้ข่าวว่าเมื่อวานกว่าจะยอมให้พ่อกลับก็สามสี่ทุ่ม “พ่อโปรดนั่งดื่มกาแฟรอดอกรักอยู่ข้างล่างตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ ดอกรักอยากลงไปหาพ่อโปรดมั้ย?”
“อยากค่า ยอกยักอยากไปหาพ่อปด ยอกยักคิกถึงพ่อปด”
“ถ้าดอกรักคิดถึงพ่อโปรดก็ต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆก่อนจะได้รีบลงไปหาพ่อโปรด มาค่ะแม่ดอก
