“คุณมิก ปล่อยนวลเถอะค่ะ”
“ไม่ปล่อย อยากเข้าไปในตัวของเมียอีกแล้ว”
“ไม่เอานะคะ เมื่อคืนก็ยอมไปแล้ว...อย่าหักโหมค่ะ เดี๋ยวร่างกายทรุดไปอีกจะทำยังไงคะ”
“ก็บอกแล้วไงว่ายอมตายคาอกของเมีย” คนพูดหัวเราะร่วน “และก็คา...” เขาเลื่อนมือซุกซนลงไปยังหน้าขาของหล่อนแล้วกอบกุมความอูมอวบของหล่อนเอาไว้แนบแน่น “ร่องของเธอ...”
“อุ๊ย...คุณมิก...ปล่อยนวลเถอะนะคะ”
“ไม่”
“แต่นวล...”
“ไม่มีแต่ ยังไงฉันก็ต้องได้กินเธอ เดี๋ยวนี้...”
“อุ๊ย...อื้อ...อา...คุณมิก...อย่าล้วงแบบนี้สิคะ อา...อ๊ายยย...”
คนตัวเล็กดิ้นพล่าน ผลักไสพัลวันเมื่อพ่อคุณจู่โจมแบบถึงพริกถึงขิงเป็นที่สุด
“อา...อย่า...อย่าบี้...อื้อ...คุณมิก...”
“แล้วชอบไหม...อืมมม...ล่ะ...”
หล่อนแหงนหน้าขึ้นสูงเมื่อเขาดูดอมปลายถันเอาไว้เต็มปากเต็มคำ แถมที่ด้านล่างยังโดนเขี่ยคลึงด้วยนิ้วเรียวไปพร้อมๆ กัน
“ว่าไง...หือ...”
“ชะ ชอบค่ะ...อา...คุณมิก...อา...”
