คมน์ไม่ชอบบังคับใคร เขาให้อิสระในการตัดสินใจกับเจมส์ทุกอย่าง
“ผมคงต้องไปดูหน้างานก่อน”
เจมส์กล่าว
“ไม่ใช่เรื่องเร่งรีบ... ตอนนี้พ่อสั่งให้ช่างมาต่อเติมบ้าน... รอเสร็จก่อนแล้วค่อยเข้าไปก็ได้... ที่นั่นจะเป็นเรือนหอของแกกับนวล”
คมน์เหลือบมองสะใภ้แวบหนึ่ง
“ครับพ่อ”
เจมส์รู้สึกขอบคุณน้ำใจของพ่อเลี้ยง เพราะว่าที่ตนเติบโตขึ้นมาจนถึงทุกวันนี้ก็ด้วยการอุปการะเลี้ยงดูของพ่อเลี้ยงคนนี้
แม้เจมส์กับคมน์ไม่มีความผูกพันกันทางสายเลือด แต่เจมส์ก็รักพ่อคมน์เหมือนพ่อบังเกิดเกล้า และคมน์ก็รักเจมส์เหมือนลูกในไส้
ระหว่างช่วงเวลาบนโต๊ะอาหารกำลังดำเนินไปอย่างอบอุ่นเป็นกันเอง แพรนวลสังเกตเห็นว่าพ่อลูกสองคนนี้ดูรักใคร่สนิทสนมกันมาก
จะว่าไปแล้วคมน์กับเจมส์ดูเหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่า นวลชอบบรรยายกาศภายในบ้าน วิธีการสนทนาพูดคุยอย่างเปิดอกของพ่อกับลูกคู่นี้
“พ่อไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับเรื่องที่ผมกันนวลตัดสินใ
