พูดจบใบหน้าคมคายก็ซุกไซ้ลงบนลำคอเรียวเนื่องจากพลาดเป้าที่แรกเริ่มตั้งใจจะสัมผัสริมฝีปากอิ่มสวยที่ช่างปากดีตอบโต้เขาเหลือเกิน
“อื้อ..ปล่อย ไม่นะ..ปล่อยฉันสิ ปล่อยฉัน”
อรนลินดิ้นรนต่อสู้หล่อนพยายามปัดป้องร่างกายของตนเองอย่างสุดความสามารถ หากดูเหมือนวินาทีนี้เรี่ยวแรงของมาร์คัสจะมีมหาศาลเหลือเกิน และอานุภาพของริมฝีปากร้อนรุ่มของเขาก็เหมือนกับจะทำลายสติน้อยนิดของหญิงไร้เดียงสาอย่างหล่อนให้เคลิบเคลิ้มไปกับเขา ทุกสัมผัสดูเหมือนจะปลุกเร้าให้คนไร้ประสบการณ์เช่นหล่อนยินยอมพร้อมใจไปด้วยกัน
นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่อรนลินไม่รู้ว่าตัวว่าหล่อนเลิกต่อต้านเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเสื้อผ้าของตนเองถูกปลดออกไปในยามใด ไม่รู้ว่าสองแขนของตนเองนั้นโอบรอบเรือนกายเขาไม่ปรารถนาให้เขาผละห่างตั้งแต่ตอนไหน ในสมองของหล่อนรู้สึกสับสนมึนงงเกินกว่าจะลำดับสิ่งใดถูก
อรนลินสูดลมหายใจลึกเข้าปอด สะท้านเฮือกเมื่อรับร
