“ถ้าคิดว่ามันไม่หลบหลู่เกียรติของเพียร์สันอันสูงส่งของคุณ...ก็เชิญ” ว่าพลางหล่อนก็เปิดประตูห้องพักของตนเองออกกว้างให้ อารอนได้แทรกตัวเข้ามาเห็นสภาพห้องเล็กยิ่งกว่าที่แมวดิ้นตาย แต่ก็สะอาดเรียบร้อยพอสมควร ภายในห้องเล็กๆไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรมากมาย อารอนก้าวเข้ามาภายในเพียงสองก้าว ไม่คิดจะตรงไปนั่งลงบนโซฟาตัวเล็กที่อยู่ไม่ไกลนัก ชายสูงวัยหันมาเผชิญหน้ากับอดีตภรรยาลับของตนแล้วถาม ซ่อนความรู้สึกเป็นห่วงไว้มิดเม้น
“เป็นยังไงบ้าง ฉันได้ยินว่าเธอไม่สบาย อรนลินก็ไม่บอกฉันสักคำ”
“อรนลินทำถูกแล้วล่ะ” อัมพาว่า “ในเมื่อเราสองคนก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน”
อารอนถอนใจยาว อดคิดอย่างหงุดหงิดไม่ได้ว่าสองแม่ลูกคู่นี้ช่างหยิ่งทะนงและจองหองพอๆกัน!
“นี่เธอยังโกรธฉันไม่หายอีกเหรออัมพา” เขาถามด้วยน้ำเสียงเจือความหงุดหงิดที่ปกปิดไม่มิด อัมพาจึงเงยหน้าขึ้นประสานสายตากับเขาตรงๆ
“ฉันไม่เคยโกรธคุณหรอก...เรื่องมันผ่านม
