“คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉันแบบนี้นะมาร์คัส!”
หล่อนแหวเสียงดังลั่น ข่มใจไม่ให้ยกมืออีกข้างลูบแขนที่เหมือนจะเต้นตุบๆด้วยความเจ็บปวดจากแรงบีบไม่ออมแรงของ มาร์คัส
“อย่ามาอ้างคำว่าสิทธิ์กับฉัน...” มาร์คัสย่างสามขุมตรงดิ่งมาหาหล่อนช้าๆ ยิ่งเห็นหน้าเรียวหวานของหญิงสาวแล้วยิ่งนึกโมโหเมื่อคิดถึงว่าใบหน้านี้เคยเบือนไปมองใคร ดวงตากลมโตคู่นี้เคยจ้องมองใคร ริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อนี้ขยับพูดคุยกับใครเมื่อบ่ายนี้! เขาอยากจะสั่งสอนหล่อนให้เจ็บนัก ให้รับรู้ว่าหล่อนต้องอยู่ใต้อำนาจของเขา หล่อนเป็นคนผิดอย่าได้คิดต่อกรกับเขาเป็นอันขาด! “ฉันมีมันเต็มเปี่ยมเลยเชียวล่ะถ้าเธอสมองไม่เสื่อม!”
ชายหนุ่มตอบโต้หล่อนเสียงแผ่วออกแรงกระชากลำแขนเรียวแล้วดึงร่างหล่อนเข้ามาแนบชิดร่างกายเขา มือหนากระชับกอดแผ่นหลังบางของหล่อนจนทรวงอกนุ่มบดเบียดกับอกแกร่ง กลิ่นกายหอมละมุนจนไม่น่าเชื่อว่ามันจะมาจากร่างของผู้หญิงยากจนชั้นต่ำที่ห
