“อรนลิน!” เขาปราดเข้าไปชิดหล่อนทันที่ที่หญิงสาวก้าวลงจากรถแท็กซี่เรียบร้อย น้ำเสียงที่ใช้เรียกชื่อหล่อนนั้นเต็มไปด้วยโทสะที่หญิงสาวสัมผัสได้ “กลับมาแล้วเหรอ?”
หากอรนลินเหนื่อยและเพลียเกินกว่าจะสนใจความโกรธของมาร์คัส หล่อนตอบเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“...ค่ะ”
“จอห์นบอกว่าเธอไล่เขากลับมาก่อนงั้นเหรอ เขาไปตามหาเธอที่นัดกันไว้ก็ไม่เจอ ตามไปที่อพาร์ทเมนต์แม่เธอก็ไม่เจอ เธอหายไปไหนมาอรนลิน” เห็นท่าทีไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลยของหล่อนก็ทำให้มาร์คัสโมโหมากยิ่งขึ้น ความเชยชาของหล่อนเหมือนกับน้ำมันชั้นดีที่ราดบนกองไฟที่ใช่ว่าจะมอดดับอย่างมาร์คัส
“ฉัน...”
“ไปไหนมา?!” เขาตะคอกถามเสียงดังเมื่อเห็นหญิงสาวไม่ยอมตอบคำถามของตนเองเสียที
“เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย!” อรนลินตอกกลับเพราะไม่อาจทนกับอารมณ์ของมาร์คัสได้อีกแล้วเช่นกัน เขาคิดว่าหล่อนเป็นนักโทษของเขาหรืออย่างไรถึงได้เอาแต่ข่มขู่ ตะคอก แถมยังให้คนตามต
