ทีโอน่าหยุดยืนซ้อนหลังอีกฝ่าย หล่อนโน้มตัวเอามือค้ำกับพนักโซฟาตัวนุ่มในยามกระซิบประโยคบาดใจคนฟังนักหนานั้น ร่างของอรนลินเหมือนจะสั่นน้อยๆเป็นที่ถูกใจของนางแบบสาวเป็นนักหนา
“ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นนะทีโอน่า” อรนลินพยายามระงับอารมณ์ของตนเองแล้วโต้กลับ “แล้วขอความกรุณาอย่ามาระรานฉัน ไปจัดการเรื่องพวกนี้กับมาร์คัสเอง”
“ตัวเขาไม่มีปัญหาหรอก ปัญหานั่นมันอยู่ที่เธอต่างหาก”
“ฉันงั้นเหรอ?” อรนลินตบอกตนเองแล้วหัวเราะเสียงบาดหู น้ำเสียงหล่อนเต็มไปด้วยความขมขื่นมากกว่าจะขบขันอย่างแท้จริง “อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก! คนที่มีปัญหาน่ะมันเขาต่างหาก”
หล่อนโต้กลับด้วยความเจ็บใจ ใครว่าหล่อนไม่อยากจะได้อิสรภาพของตนเองคืน หากแต่เป็นมาร์คัสต่างหากที่กักหล่อนเอาไว้ให้รู้สึกเจ็บปวดตามที่เขาต้องการ แต่ทีโอน่ากลับไพล่คิดไปว่าอรนลินต้องการโอ้อวดตนเองว่ามาร์คัสหลงหล่อนเป็นหนักหนา!
ดวงตาสีเข้มของนางแบบสาวแลดูดุจั
