หลังจากการปะทะกันของทั้งสองฝ่ายจบลงเมื่อหลายวันก่อน ทั้งมาร์คัสและเอวลีนต่างก็พยายามหลบเลี่ยงกันและกัน น่าแปลกที่มาร์คัสไม่คิดจะกลับไปอยู่ที่เพนท์เฮาส์ของเขาที่อัปเปอร์ อีส ไซด์อีกเลย ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขามักจะหลบหน้าหล่อนเสมอจนอรนลินชินเสียแล้ว
อรนลินชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวตรงไปยังโต๊ะอาหารนิดหนึ่ง แววตาหล่อนไหววูบด้วยความรู้สึกอันหลากหลายเมื่อเห็นร่างสูงนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ หล่อนเกลื่อนแววตาแสดงอารมณ์ของตนเองอย่างรวดเร็ว เม้มริมฝีปากแน่นแล้วก้าวเดินตรงไปข้างหน้าอย่างที่ตั้งใจ ซึ่งกว่า มาร์คัสจะเห็นหญิงสาวใกล้ๆ หล่อนก็เกลื่อนร่องรอยของอารมณ์ทุกอย่างให้ปลาสนาการไปสิ้นเสียแล้ว คงไว้แต่ใบหน้าเรียบเฉยจนติดจะเป็นเย็นชาเพียงอย่างเดียว
ทั้งคู่นั่งรับประทานอาหารเช้าของตนเองเงียบๆ มาร์คัสขมวดคิ้วเข้มของตนเองน้อยๆอยู่ตลอดระยะเวลาอันเงียบสงบแต่แสนอึดอัดนั้น แม้จะแปลกใจบ้างที่หญิงสาวทานของเช้าได้มากก
