จอห์นเห็นเจ้านายเดินออกมาจากบ้านก็รีบกุลีกุจอไปเข้าไปถามอย่างรวดเร็ว
“สำเร็จไหมครับนาย...”
“สำเร็จบ้าอะไรกัน!” มาร์คัสหันไปมองลูกน้องตาขวางทำเอาจอห์นถึงกับคอย่นกับน้ำเสียงดุจัดนั้น “กลับโรงแรมกันก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”
“ครับ”
เขารีบปฏิบัติตามคำสั่งของคนเป็นนายอย่างรวดเร็ว แต่ก็มิวายแอบมองมาร์คัสทางกระจกหลังเป็นระยะๆ พอเห็นใบหน้าเครียดขรึมนั้นก็เลือกที่จะหุบปากแล้วไม่เซ้าซี้ถามเสียดีกว่า หากก็อดที่จะอวยพรให้คนเป็นนายไม่ได้
ขอให้มิซใจอ่อนเร็วๆเถอะ...อาเมน!
สองอาทิตย์ผ่านไปแล้วนับตั้งแต่มาร์คัสบุกมาหาหล่อนถึงที่นี่โดยไม่ทันตั้งตัว ตอนแรกอรนลินนึกว่าเขาจะนึกโกรธหล่อนจนกลับไปนิวยอร์กแล้วเสียอีกหากหล่อนกลับคิดผิด! เพราะวันต่อมานั้นมาร์คัสก็โผล่กลับมาที่นี่อีกครั้ง แถมคราวนี้เขายังขนเสื้อผ้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ร่วมกับหล่อนอีกด้วย โดยอ้างว่าเดเมียนอนุญาตเขาแล้ว ตอนแรกหญิงสาวไม่เชื่อ จนได้รั
