อรนลินเดินออกมาจากลิฟต์ก็เลี้ยวขวา เดินผ่านห้องต่างๆตรงไปยังมุมสุดเพื่อตรงเข้าไปยังห้องสุดท้าย หญิงสาวเคาะประตูพอเป็นพิธีเพียงเพื่อให้คนข้างในรับรู้ว่ามีคนมาแค่นั้นแล้วก็เปิดเข้าไปเลย
“แม่คะ”
หล่อนส่งเสียงเรียกมารดาด้วยน้ำเสียงแจ่มใส อัมพาขยับตัวหันไปตามเสียงเรียกก็เห็นใบหน้าของลูกสาวจึงออกจะทั้งดีใจและตกใจระคนกัน เพราะตอนนี้ที่จริงแล้วควรจะเป็นเวลาที่อรนลินกำลังทำงานมากกว่าจะมาอยู่ที่นี่
“อรนลิน มาได้ยังไงกัน”
“หนูแค่จะมาดูแม่ก่อนที่จะเข้าผ่าตัดค่ะ”
สาวน้อยตอบแล้วกุมมือมารดาหลวมๆ ทำเอาอัมพาออกจะซึ้งใจที่ลูกสาวมาหา แม้จะเข้าใจว่าลูกไม่อาจปลีกตัวมาหาหล่อนบ่อยๆได้ก็ตาม หากเมื่อนึกถึงจำนวนเงินที่อรนลินจะต้องจ่ายก็กลุ้ม ตอนแรกหล่อนอยู่ห้องรวมแต่เมื่อสามวันก่อนที่หมอตกลงจะผ่าตัดให้หล่อน อัมพาก็ถูกย้ายมาที่ห้องนี้ แต่เมื่อถามอรนลินว่าไปเอาเงินมาจากไหน ลูกสาวหล่อนก็ได้แต่ยิ้มไม่ตอบอะไร ซึ่งอ
