บทที่ 29 ความทรงจำกลับคืน
โจชัวยืนนิ่งอยู่ในที่เดิม สายตาของเขาจับจ้องไปที่พัดชาและดารินสลับไปมา ความรู้สึกสับสนและลังเลผสมปนเปกันในใจ เขาไม่สามารถตัดสินใจได้ทันที ว่าควรจะเชื่อใคร หรือควรทำอย่างไรต่อไป ทำได้เพียงชั่งใจลองคิดดู
พัดชาไม่เคยทำเรื่องไม่ดี แต่หญิงสาวคนนั้นเป็นคนพรากโจลีนไปจากเขา บางที่การที่เธอแสร้งเป็นคนดีอาจเป็นเพราะความจำเสื่อมความเจ็บปวดที่เขาเคยได้รับกับการสูญเสียสิ่งสำคัญไป เธอเสียไปบ้างจะเป็นอะไรไป
"ลินดา..."
เสียงของโจชัวเบาและเย็นชา
“เธออยากได้กำไลข้อมือคืนใช่ไหม?”
คำถามของคนตัวสูงทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นจากพื้นดิน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวังและความเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน เธอยอมรับว่าเธออยากได้มันคืนจริง ๆ กำไลข้อมืออันนี้มีความหมายมากกับเธอ มันเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงเธอกับอดีต และยังเป็นเครื่องเตือนใจถึงคำสัญญาบางอย่างที่เธอไม่สามารถปล่อย
