บทที่ 26 ความสัมพันธ์ที่สับสน
สามวันผ่านไป
นับตั้งแต่ที่คนตัวเล็กถูกตราหน้าว่าเป็นคนที่คิดทำร้ายโจชัว คุณชายของคฤหาสน์เพมเบอร์ตัน ชีวิตของหญิงสาวก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทุกวันที่ผ่านไป เธอรู้สึกเหมือนถูกกดดันจนหายใจไม่ออก ทั้งในเรื่องงานและในชีวิตประจำวัน ทุกฝีก้าวที่เธอเดินเหมือนจะมีคนจับตามองและคอยตั้งคำถาม
เสียงกระซิบที่เบา ๆ แต่แฝงไปด้วยความเหยียดหยามดังอยู่ทุกที่ แม้แต่การเดินผ่านห้องอาหารที่มักจะเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและบทสนทนา สาวใช้ที่เคยยิ้มให้เธอก็หลบตาเมื่อเธอเดินผ่าน บางครั้งดารินยังรู้สึกว่ามีสายตาของใครบางคนที่คอยมองเธอด้วยความเกลียดชังจนเธอรู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกในอากาศ
"ไม่ต้องมานั่งหวงโจ๊กหรอก ลินดา"
หญิงสาวที่เคยเป็นเพื่อนร่วมงานในครัวพูดเสียงดัง พร้อมส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เมื่อดารินขอตัวนำอาหารไปให้โจชัวที่ห้องของเขา ซึ่งตอนนี้ยังคงมีรอยแดงจากเหตุ
