บทที่ 27 สวนริมน้ำ
ภายในห้องคุณชายตระกูลดังนั้นยังคงเต็มไปด้วยบรรยากาศเงียบสงบ คนตัวเล็กใช้เวลานานพอสมควรในการทายาให้เขา จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไป เธอจึงตัดสินใจเดินออกจากห้อง โดยในมือของเธอมีชามโจ๊กเปล่าใบหนึ่งที่ใช้สำหรับให้โจชัวรับประทานเมื่อเช้า ตอนนี้มันไม่มีอะไรเหลือแล้ว เว้นแต่บางส่วนที่ยังติดอยู่ตาม
ขอบชาม
เธอเดินผ่านโถงทางเดินที่เงียบสงัด กลิ่นยาที่ทาให้คนตัวสูงเมื่อครู่ยังคงลอยอยู่ในอากาศ จนถึงห้องครัวที่เต็มไปด้วยเสียงน้ำไหลจากก๊อก ดารินเริ่มทำความสะอาดชามที่ใช้เสร็จแล้ว จากนั้นได้ยินเสียงกระซิบและเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นมาจากกลุ่มสาวใช้ที่ยืนอยู่ไม่ไกล
"ดีจังนะ..."
เสียงของสาวใช้คนหนึ่งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความอิจฉา
"จะฆ่าเขา แต่เขายังไว้ใจให้ไปดูแลแบบนี้"
"ใช่ ๆ พวกเธอดูสิ พอเขาหายดีหน่อยก็ให้เธอมาเป็นคนดูแล"
อีกคนหนึ่งเสริมขึ้นเสียงเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความสงส
