“ โต๊ะ vip ทั้งหมดนี่เป็นฝีมือของคุณหนูพระพายใช่มั้ย ”
น่านน้ำถามพระพายอย่างรู้ทัน แล้วเธอก็ยิ้มอย่างคนชนะ ทำให้น่านน้ำไม่เข้าใจว่าเธอทำแบบนี้ทำไม
“ ใช่ฝีมือฉันเอง ฉันบอกแล้วไงว่าคุณหนูพระพายอยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่เคยมีอะไรที่อยากได้แล้วไม่ได้นายก็รู้ ”
“ ทำแบบนี้ไปทำไม？ แค่เพราะอยากเล่นสนุกหรอพระพาย มึงก็รู้ว่าวันนั้นอาจารย์จองโต๊ะvipแต่มึงก็ยังให้ผู้จัดการโทรไปยกเลิกเนี่ยนะ สนุกมากมั้ยพระพาย ”
“ น่านน้ำนายอย่าโกรธพระพายเลยนะ ที่ทำไปเพราะวันนี้เป็นวัน / แพรไหมแกซื้ออะไรมาเอาให้ไอ้น่านสิ มันจะได้ไปขี้เกียจฟังมันบ่น บ่นที่ห้องพอแล้วยังจะมาบ่นที่นี่อีก รำคาญ ”
“ จริงด้วย เอานี่ไปกินสินายยังไม่ได้กินข้าวไม่ใช่หรอ ”
น่านน้ำรับไปถือไว้ด้วยความงงๆว่าแพรไหมจะซื้อมาให้เขาทำไม
“ มองอะไร แพรไหมเป็นคนซื้อให้นายไม่ใช่ฉัน ”
“ รอพี่นานมั้ยครับพระพาย ”
“ พี่กร ไม่นานเลยค่ะ ”
นัดกับไอ้กรจริงๆด
