เมียบังเอิญ

บทที4ผัวเก็บ

โรงพยาบาลประจำคณะแพทยศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่หกซึ่งส่วนมากมักเรียกกว่าคุณหมอ...หมอพัฒน์ซึ่งตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผัวเก็บ คนอย่างเขาเนี่ยนะ ถึงที่ผ่านมาไม่ได้คบกับใครจริงจังเป็นตัวเป็นตน แต่ก็ฟาดมาเยอะ เพียงแต่แค่สัมพันธ์...ชั่วคราว...ไม่ค้างคืนเท่านั้น

ตอนนี้มีเมียทางนิตินัย แต่ทางพฤตินัยยังไม่เคย ถึงจะเคยแอบชิม แอบกอดเวลาเธอหลับ แต่ก็ยังไม่ได้รุกล้ำมากกว่านั้น

“ไงไอ้พัฒน์ หน้ามึงโคตรเครียด” เอกซ์เทิร์นภีม หรือที่พี่เหล่าพยาบาลเรียกขานกันว่าหมอภีม ถามเพื่อนขณะพักกลางวันกันในร้านกาแฟของโรงพยาบาล

“เปล่า ไม่มีอะไร” คนปากแข็งที่ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าตอนนี้ตัวเองมีเมียจดทะเบียน แต่ยังไม่ได้ขึ้นขี่สักครั้ง แถมผู้หญิงยังบอกให้เก็บเป็นความลับ นี่ถ้าเขาไม่มีตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยค้ำคออยู่ ก็คงคิดว่าเธออายเพราะหน้าตาของเขา

คนอย่างเขา...มีอะไรไม่ดีวะ เขาคิดแล้วหยิบมือถือมาเข้าไอจี พิมพ์ข้อความลงไป

‘คนไร้ตัวตน...’

หลังจากข้อความขึ้นโพสต์ได้ไม่นาน ปุ่มไลก์ก็ถูกกดขึ้นไปถึงหลักพัน ก็เดือนมหาวิทยาลัย คนตามไอจีเกือบแสน...พอเงยหน้าจากโทรศัพท์มือถือก็เห็นสายตาเพื่อนทั้งสามคนจ้องอยู่

หมอภีม หมอเอก หมอยุ...สามหนุ่มสามมุม หน้าตาดีจนพี่พยาบาลน้อยใหญ่ดีใจกันยกใหญ่ที่ทั้งหมดมาฝึกงานโรงพยาบาลนี้

“ไม่มีห่าอะไร ไปเวิ่นเว้อในไอจีขนาดนี้ มึงเป็นอะไร ปกติไม่ค่อยโพสต์คำพวกนี้” หมอภีมยังคงยิงคำถามต่อ

“เปล่า” คนปากแข็งก็ปากแข็งวันยังค่ำ

“มึงไปชอบสาวที่ไหนมา เขาไม่เล่นด้วยละสิ” เอกซ์เทิร์นเอกภพ หรือหมอเอกพูดขึ้น

คนโดนจับโป๊ะมองหน้าเพื่อนทันทีพร้อมสีหน้าตกใจ สมแล้วที่มันได้รับฉายา ‘หมอเอกร้อยรัก’ ใครอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ถามคนนี้ได้เลย ผู้เชี่ยวชาญเรื่องความสัมพันธ์

“ทำไมมึงรู้” คนปากแข็งหลุดปากออกมาจนได้

“เชี่ย!” คนที่ร้องอุทานออกมาคือเอกซ์เทิร์นพายุ หรือหมอยุ ผู้มีรอยยิ้มพิฆาต ใครได้สบตาและเจอรอยยิ้มของว่าที่คุณหมอหนุ่ม อาจหลงลืมผัวที่บ้านโดยไม่รู้ตัว และไม่ต้องแปลกใจหากได้เห็นรอยยิ้มของคุณหมอท่านนี้เต็มโรงพยาบาล เพราะเขาเป็นนายแบบให้แผนกทันตกรรมนั่นเอง

“เล่ามาไอ้พัฒน์ ถ้ามึงไม่เล่า เรื่องระยำที่มึงเคยทำรับรองได้โผล่บนไอจีแน่” คำขู่ของหมอภีมทำให้คนโดนขู่ขนหัวลุกขึ้นมาทันที เขาไม่ได้อายอะไรนักกับเรื่องระยำที่พวกมันว่า แต่ไม่อยากให้เมียรู้...กลัวเมียที่เพิ่งแต่งได้สามวันจะขอหย่าเอา

“เออ...เย็นนี้เจอกันร้านเหล้าหลังมหา’ลัย” รอยยิ้มจากว่าที่คุณหมอหนุ่มทั้งสามผุดขึ้นพร้อมกันทันที นาน ๆ เพื่อนเขาจะมีเรื่องสาวมาให้กวนใจ เพื่อน ๆ ก็อดจะใส่ใจไม่ได้

หนึ่งทุ่ม ร้านเหล้าหลังมหาวิทยาลัยชื่อดัง

คุณหมอหนุ่มทั้งสี่รีบมาก่อนที่คนจะเยอะ เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว พวกเขาเลยจองห้องวีไอพีด้านบน ระพีพัฒน์ส่งข้อความบอกรินลณีว่าเขาจะแวะดื่มกับเพื่อนสักหน่อย ซึ่งหญิงสาวก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเธอก็จะแวะกินข้าวกับเพื่อน ๆ แถวคอนโดมิเนียมเหมือนกัน

“กินอะไรกันดี” ระพีพัฒน์ถามเพื่อนหมอทั้งสาม ซึ่งเพียงแค่ไม่กี่เดือนพวกเขาก็จะเป็นหมอเต็มตัวกันแล้ว ถึงตอนนั้นคงไม่ค่อยมีเวลามาสังสรรค์กันแบบนี้บ่อย ๆ

“เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงเล่าเลย” หมอภีมผู้ไม่เสือกเรื่องชาวบ้านสักนิดพูดขึ้นทันที พร้อมทั้งยื่นเมนูที่คิดไว้ตั้งแต่ก่อนมาให้พนักงานรับออร์เดอร์

เออ...พร้อมไปอีก เพื่อนกู

ระพีพัฒน์มองความอยากรู้ของเพื่อน ๆ แล้วเริ่มเล่าทันที

“มึงจำน้องข้างบ้านกูได้มั้ย”

“จำได้ น้องรินณี สวยเด็ดขนาดนั้น ใครจะจำไม่ได้วะ สาววิศวะตัวท็อปเลยนะนั่น” พายุพูดขึ้นพร้อมกับสายตาเคลิบเคลิ้ม

ระพีพัฒน์เห็นแล้วอยากจะถีบเพื่อนตัวเองตกเก้าอี้ แต่เอาไว้ก่อน มันรู้ความจริงแล้วจะหนาว

“เสียดาย ที่คบกับไอ้วินน้องรหัสแกไม่ใช่เหรอ” เอกภพพูดเสริมขึ้นมา

“อือใช่”

“กูว่าน้องรินณีกับไอ้วินก็เหมาะสมกันอยู่นะ ไอ้นั่นเป็นถึงเดือนคณะ ความหล่อก็สูสีกับมึง” พายุพูดขึ้นมาอีก แต่ขัดใจคนฟังฉิบหาย

“แต่กูว่าคู่นี้แปลก ๆ” หมอภีมที่ตอนนี้ก้มหน้าก้มตาดูไอจีของรินลณี ก็ต้องยอมรับว่าเธอค่อนข้างเป็นที่รู้จักของคนในมหาวิทยาลัย ถึงจะไม่ได้เป็นดาวคณะ แต่ก็เป็นผู้นำเชียร์ ความฮอตไม่น้อยเลย

“แปลกยังไงวะ” เอกภพถามขึ้นอย่างสงสัย

“น้องรินณีอัลฟอลโลว์ไอจีไอ้วินแล้ว รูปคู่ก็ลบเกลี้ยง แถมน้องเขายังไม่โพสต์อะไรมาเกือบสองอาทิตย์ละ” หมอภีมผู้เป็นคนไม่เสือกเรื่องชาวบ้านวิเคราะห์ยิ่งกว่านักสืบพันทิป ถ้าไม่เป็นหมอก็คงไปทำงานสายข่าว แต่ดูทรงแล้วคงเป็นข่าวชาวบ้านอะ

“หรือว่าเลิกกันแล้ววะ” พายุพูดขึ้นมาอีก เมื่อฟังจากการวิเคราะห์ของหมอภีม

“อือ...เลิกกันแล้ว” ระพีพัฒน์พูดขึ้น เพื่อนทั้งสามคนหันมามองหน้าเขาพร้อมกัน

“หา! เลิกกันแล้วเหรอ มึงมีเบอร์น้องรินณีไหม กูขอหน่อย” คนที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจอยากรู้แล้วว่าเพื่อนไปแอบรักใคร กำลังหยิบมือถือมาเตรียมพิมพ์เบอร์สาวสวยวิศวะ