บทที่9ฟาดเดือนมหาวิทยาลัยเลยนะแก
1042 คำ
‘ไม่นะ!’ หญิงสาวพึมพำ เธอฉี่รดที่นอนเหรอ น่าอายที่สุด ทำยังไงดี เขายังคงนอนหลับสนิทอยู่ข้าง ๆ เธอ คนอะไรชุดนอนไม่มีรึไง ใส่แต่ชุดวันเกิดอยู่ได้ ดีนะที่ท่อนล่างยังใส่บ็อกเซอร์อยู่ ไม่อย่างนั้นคงเป็นบุญตา...
เฮ้ย...อุจาดตาละไม่ว่า
เขาเป็นผู้ชายที่หล่อจริง ๆ แม้แต่ตอนที่นอนหลับก็ยังหล่อชนิดที่ว่าเธอไม่อยากละสายตา ไม่ได้นะรินณี เธอจะไม่ยอมโง่เป็นครั้งที่สอง เสียเวลากับไอ้แฟนเก่ามาตั้งเกือบสองปี เธอจะไม่มีทางเสียเวลาไปหลงรักเก้งกวางแบบเขาอีก คิดได้แบบนั้นก็รู้สึกตัวว่าอยากเข้าห้องน้ำ
‘ว้าย...เฮียทำอะไร’ หญิงสาวกำลังลุกจากเตียงก็โดนคนตัวโตดึงไปกอด หน้าของเขาซุกเข้ากับหน้าอกของเธอ หน้าอกที่วันนี้เธอไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน ทำให้ชุดนอนผ้าซาตินบางจนใบหน้าเขาแนบกับเนื้อเธอ เรียกได้ว่าแนบสนิท...เสียจนรู้สึกถึงความร้อนจากลมหายใจของเขา
‘หอม’ คนที่แกล้งหลับซบหน้าลงบนก้อนเนื้อกลมใหญ่นั่น มันนิ่มดีมากจนเขาอยากจะกัดกินเสียเหลือเกิน แต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้ เดี๋ยวไก่ตื่น คนโดนชมว่าหอมก็ลืมตัวแอ่นอกรับความภาคภูมิใจนั้น
‘เฮีย...อย่า ไม่เอา’
‘ฮืม...นิดเดียวนะ หิวนม’
‘เฮีย...เฮีย’ คนหิวนมทำให้คนในอ้อมกอดร้องเสียงหลง ขนลุกไปทั้งตัว รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด โดยเฉพาะตรงกลางกาย
‘ขอเฮียชิมหน่อย’ เมื่อเขาชิมข้างบนจนจุใจแล้ว เขาก็มาชิมข้างล่างบ้าง ถึงจะไม่ได้สอดไม่ได้ใส่อะไรเข้าไปในร่องหลืบ เพียงแค่ลากเลีย ก็ทำให้คนที่ไม่เคยได้สัมผัสกับการถูกลงลิ้นร้องครวญครางออกมา
‘เฮีย...อา’ ร่างของเธอกระตุกเกร็งทันที น้ำหวานกลางกายสาวหลั่งไหลให้เขาได้ลิ้มลอง
‘น้องหวานจัง’ เขากำลังหลงใหลในรสสวาท แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของหญิงสาว
‘เฮียปล่อยน้อง...เฮีย...ฮือ...’
‘น้องไม่ร้อง...ไม่ร้องนะ เฮียขอโทษ’
และนั่นก็เป็นเหตุผลที่เขามานั่งคุกเข่าสำนึกผิดอยู่ตรงนี้ ตอนนี้คนรู้สึกผิดอยากจะร้องไห้ ไม่น่าให้อารมณ์พาไปเลย เป็นเรื่องจนได้
“น้องอย่าหย่าเลยนะ เฮียไม่อยากหย่า เฮียสัญญาว่าจะไม่ทำอีกถ้าน้องไม่เต็มใจ” ระพีพัฒน์ชูสองนิ้วขึ้นข้างตัว
“น้องไม่มีวันเต็มใจ น้องไม่ยอมเป็นเมียเกย์แบบเฮียหรอก” รินลณีตะคอกชายหนุ่มตรงหน้า ใครจะยอมมีผัวเป็นเกย์
“เฮียไม่ได้เป็นเกย์!” ระพีพัฒน์เถียงเสียงแข็ง
“แต่เฮียยืนจูบกับไอ้พี่วินนั่น”
ใช่ เธอเห็นเขายืนจูบกับแฟนเก่าของเธอ ทำไมจะจำไม่ได้
“อย่าบอกนะว่าเฮียเป็นไบ” เขาเป็นไบเซ็กชวลได้ทั้งผู้หญิงผู้ชายเหรอ น่ากลัวไปอีก
“เฮียไม่ได้เป็นทั้งเกย์ทั้งไบ” เขาขมวดคิ้ว ประท้วงคำพูดของเธอด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“แต่เฮียไม่ชอบผู้หญิง น้องไม่เคยเห็นเฮียมีแฟนสักคน” รินลณีไม่เคยเห็นว่าเขาจะมีข่าวหรือมีแฟนเป็นผู้หญิง ส่วนมากก็มีแต่ข่าวจิ้นกันในกลุ่มหมอหล่อเพื่อนเขานั่นแหละ
“ใช่ เฮียไม่ได้ชอบผู้หญิง เพราะเฮียชอบน้องไง” เขาสารภาพจนหน้าแดง
“เฮีย!...” รินลณีเบิกตากว้าง ไม่ได้ เธอจะหลงกลอีกไม่ได้ พวกนี้อาจจะคอยหลอกชะนีอย่างเธอก็ได้
“เฮียพูดจริง ๆ นะ น้องอย่าหย่าเลยนะ เฮียชอบน้องจริง ๆ”
“น้องไม่เชื่อ!”
“น้องมองตาเฮียสิ” เขารีบยื่นหน้ายื่นตามาให้เธอดู เผื่อจะเห็นความในใจของเขาจากดวงตาบ้าง
“อี๋ ขี้ตาเต็มเลยเฮีย ไปอาบน้ำเลย” รินลณีพูดพร้อมทั้งผลักหน้าเขาออกไปให้ไกลจากตัวเธอ...ยิ่งเห็นหน้าเขาใกล้ ๆ ใจยิ่งสั่น
“น้อง!” ระพีพัฒน์โวยวาย
“ฮ่า ๆ หน้าเฮียโคตรตลกเลย นี่ถ้าใครมาเห็นหน้าคุณหมอพัฒน์ เดือนมหา’ลัยตอนนี้ น้องว่าเฮียโดนริบตำแหน่งคืนแน่ ๆ”
“น้อง!” คนโดนแกล้งรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ คอยดูนะ ต่อไปเขาจะไม่ออมมือ จะได้รู้ซะบ้างว่าตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยไม่ได้มาเพราะโชคช่วย “ต่อไปน้องจะรู้ว่าการตกหลุมรักคนหล่อเป็นยังไง ถ้าเฮียทำให้น้องรักไม่ได้ อย่ามาเรียกว่าเฮียพัฒน์”
เขาได้แต่บ่นตามลำพังตอนอาบน้ำ ต่อไปเขาจะไม่ยอมแล้ว จะรุกให้หนัก ให้มันรู้ไปว่าการจีบเมียตัวเองจะยากสักแค่ไหน แต่วันนี้เสียหน้านิดหน่อยเพราะไอ้ขี้ตานี่แหละ ต่อไปคนหล่อต้องระวังตัวหน่อย เดี๋ยวเมียไม่รักไม่หลง
บทที่ 7 ฟาดเดือนมหาวิทยาลัยเลยนะแก
วันนี้ทั้งสี่สาวนัดกันออกมาเพราะมีภารกิจพิเศษ...เค้นคอเพื่อนรัก รินลณีนั่งอยู่ในห้องที่คอนโดมิเนียมของตัวเอง ซึ่งตอนนี้ยกให้น้องชายคนเดียวไปแล้วเพราะเธอต้องย้ายไปอยู่กับสามีตีทะเบียน
เมื่อคณะลูกขุนอยู่กันพร้อมหน้า ทั้งสามก็เริ่มสอบสวนจำเลยทันที
“แหม ฟาดเดือนมหา’ลัยเลยนะแก” พอลลี่เอ่ยแซวเพื่อนสาวขึ้นทันที เดือนมหาวิทยาลัยนั้น เรื่องความหล่อ งานดีไม่ต้องถาม เป็นของดีคณะแพทย์ขนาดนั้น เพื่อนเธอได้คนนี้ดีกว่าไอ้วินนั่นเป็นไหน ๆ
“ฉันยังไม่ได้ฟาด พูดให้ดี ๆ นังพอลลี่” รินลณีแหวใส่เพื่อนเพราะเธอยังไม่ได้ฟาดจริง ๆ นะ แค่เกือบ ๆ เท่านั้นเอง
“แล้วเป็นไง แซ่บมั้ยยะ”
“อือ ก็ฟินอยู่นะ...เฮ้ย จะบ้าเหรอ..บอกว่าไม่ได้ฟาด ๆ ไง” คนเกือบโดนฟาด...แต่ก็ฟินไม่ใช่น้อย เพราะไปถึงสวรรค์ตั้งสองครั้ง ก็อดตอบไม่ได้ว่ามันฟินดีจริง ๆ
- ผู้เขียน
