ม่านหมอก
ตอนนี้ผมเดินอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งหลังจากคุยงานเสร็จ จริงๆก็ตั้งใจจะกลับบริษัทเลย แต่พอเดินออกมาได้เห็นคนที่เดินขวักไขวไปมา ร้านรวงที่มีทั้งร้านเดิม ร้านใหม่ การตกแต่งที่เปลี่ยนไปตามฤดูกาล แต่สิ่งที่ทำให้ผมถึงกับหัวเราะด้วยความสมเพชตัวเองก็คงจะเป็นคู่รักหนุ่มสาวที่เดินเคียงคู่กันไปมามากหมาย
แล้วผมล่ะ ตอนคบกับเพลงเพียงผมเคยพาเธอมาที่แบบนี้หรือเปล่า ไม่เลย เราเจอกัน อยู่ด้วยกันแค่ในห้องเท่านั้น บางวันที่ผมไปมหาลัยพร้อมเธอ ผมยังแค่พาเธอไปส่งในที่ลับตาคนเลย จนบางครั้งมันลำบากมากจนเธอเอ่ยปากขอไปเองกลับเอง สมควรแล้วสินะ ที่เธอจะทิ้งผมไปแบบนี้
เมื่อทนอยู่ทนดูต่อไปไม่ได้ก็ควรกลับไปทำงานต่อดีที่สุดสินะ ผมเลือกเดินหน้าต่อไปเพื่อไปยังที่จอดรถ
ปั่ก!
“อ๊ะ”
“ขอโทษครับ” ผมพูดขึ้นพร้อมกับรีบเข้าไปช่วยผู้หญิงที่ชนกับผมเก็บของที่ร่วงเต็มพื้นไปหมดทันที
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้มองทาง
