“เดินทางปลอดภัยนะ” ฉันพูดกับชาร์ลขึ้นเมื่อถึงเวลาที่ชาร์ลต้องเข้าไปด้านในแล้ว
“อืม ขอบใจนะที่มาส่ง”
“ฝากความคิดถึงให้เพลินด้วยนะ”
“เดี๋ยวฉันบอกให้...”
“มาให้ชาร์ลอุ้มหน่อยสิ” แล้วชาร์ลก็หันมาอุ้มน้องไพรมก่อนจะหอมแก้มด้วยความรัก สองคนนี้สนิทสนมกันมากเพราะเล่นด้วยกันบ่อยตอนอยู่ที่นั่น
“คิกคิก ชานน” น้องไพรมหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อชาร์ลอย่างไม่ชัดถ้อยชัดคำ
“เดี๋ยวชาร์ลมาหาอีกนะ แล้วรอบหน้าจะพาเพลินมาด้วย”
“พาเพลินมาด้วย”
“ไปเถอะ เดี๋ยวสาย” ฉันพูดพร้อมกับรับน้องไพรมมาอุ้มเอง ก่อนชาร์ลจะโบกมือลาพวกเราอีกครั้งแล้วเข้าไปด้านใน ฉันพาน้องไพรมออกจากสนามบินตรงไปทำธุระต่อทันที
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ไหนๆก็ออกมาแล้ว ฉันเลยถือโอกาสพาน้องไพรมมาเที่ยวเล่นและซื้อของใช้ที่จำเป็นด้วยเลย ตั้งแต่กลับมาไทยฉันไม่เคยพาลูกออกมาเที่ยวเล่นข้างนอกเลยด้วยซ้ำ
“น้องไพร
